ขอบคุณนะที่พูดแบบนั้น

เราได้เรียนรู้บางสิ่งเสมอ
ในขณะที่พูดคุยกัน
ไม่ว่าคำพูดนั้นจะปลอบโยน
หรือทำให้เจ็บปวดก็ตาม
.
การได้เห็นผู้คนพบหน้าและพูดคุยกันในครอบครัว
ในความสัมพันธ์ทั่วไปและในธุรกิจกลายเป็นภาพที่ไม่คุ้นเคย
แม้แต่ร้านกาแฟซึ่งเป็นพื้นที่เชิงสัญลักษณ์สำหรับ "การสนทนา" มานาน
ก็ยังกลายเป็นที่ทำงาน คิด และพักผ่อนตามลำพัง
กลายเป็น "พื้นที่ส่วนตัว" ที่ต้องระมัดระวังแม้แต่การสนทนา
.
โลกหมุนเร็วเกินกว่าจะเจอหน้ากัน
ทุกอย่างจัดการได้อย่างราบรื่นโดย "ไม่ต้องพบกันก็ได้"
แต่ถึงทุกอย่างจะดูราบรื่น
เราก็ยังคงต้องการที่จะพูดคุยกัน