ขุนนางชิงบัลลังก์ เล่ม 7

“ข้าน้อยรู้ดีว่านายท่านไม่ยินดีที่จะช่วงชิงอำนาจ

แต่สถานการณ์กำลังดำเนินไปในทิศทางนี้

หากไม่ตามน้ำกลับจะเป็นภัย!

เพื่อราษฎรใต้หล้า นายท่านไม่อาจลังเลได้อีกต่อไป!”

เหลียงเฟิงลังเล หากซือหม่ารุ่ยไม่ลงมือชิงบัลลังก์เล่า

“ผู้น้อยยินดีรับโทษ!” จางปินคุกเข่าลงตรงหน้าเหลียงเฟิง

หมอบกราบจนศีรษะติดพื้น

นี่เป็นขุนนางตงฉิน ทั้งยังเป็นตงฉินผู้โดดเดี่ยว

ใจเขาอาจคิดเพียงเรื่องเดียว

คือการสนับสนุนผู้ปกครองให้สร้างความสงบสุขแก่แว่นแคว้น

และเหลียงเฟิงก็เป็นคนผู้นั้นที่เขาตั้งใจจะส่งเสริมอย่างสุดความสามารถ

ตนจะกลายเป็นฮ่องเต้ผู้ปกครองใต้หล้าได้หรือ

เหลียงเฟิงจะตัดสินใจอย่างไร

และแล้วก็มาถึงบทสรุปในเล่มนี้