ข้าจะเป็นชายาฉินอ๋อง

พายุทะเลทรายพัดพา ‘เมษา’ ข้ามผ่านห้วงเวลามายังแคว้นหนึ่งของจีนในสมัยโบราณ เธอต้องเอาชีวิตรอดในที่ที่ตัวเองไม่รู้จักนี้ให้จงได้
และฉินอ๋องผู้ไม่โปรดปรานอิสตรีคือหลักชัยของเธอ...
หนทางใดที่จะทำให้ตนดำรงอยู่ได้โดยไม่อับจนหรือตกเป็นเบี้ยล่างผู้อื่น มี่อิงผู้นี้ย่อมต้องก้าวไปในเส้นทางนั้น
===
“ว่าอย่างไร เจ้าจะช่วยข้า ให้ความร่วมมือกับข้าหรือไม่ เจ้าปรารถนาข้า เช่นที่ข้าปรารถนาเจ้าหรือไม่”
…
ฉินอ๋องคือที่พึ่ง เป็นหลักชัยสำคัญในชีวิตของเธอในโลกอดีตแห่งนี้ เธอจะไม่ปรารถนาเขาได้อย่างไร
“ปรารถนา? ใช่...หม่อมฉันปรารถนาท่าน ท่านคือบุรุษเดียวที่หม่อมฉันปรารถนาในแผ่นดินนี้ท่านอ๋อง”
“ชื่นใจยิ่งนักชายาของข้า”
เอ่ยจบฉินอ๋องก็เคลื่อนกายห่างออกไปถอดชุดของตน