คนไข้ของหมอ

“คนไข้ครับ”
“คะ เมื่อกี้คุณหมอว่าอะไรนะคะ”
“หมอบอกว่า เดี๋ยวนอนตะแคงหันหน้าเข้ากำแพงแล้วปลดซิปกางเกงหน่อยครับ”
“ฮะ”
“มาฮง มาฮะอะไร กลัวเข็มเหรอเรา หมอจะฉีดยาให้ครับ”
แล้วอยู่ๆ โลกของเธอก็ดับวูบลงในพริบตา เหมือนอาการป่วยกลายเป็นหายป่วยกะทันหัน คนตัวเล็กมองซ้ายมองขวา แล้วก็ไปหยุดอยู่ที่ร่างสูงของนายแพทย์หนุ่ม เห็นเขากำลังสวมถุงมือ
“หมอเหรอคะ”
“อืม” เธอถาม ส่วนคนถูกถามตอบรับในลำคอแต่ยังโฟกัสอยู่กับเรื่องของเขาไม่หันกลับมาอยู่ดี
แต่ไม่ได้นะ
“แล้วพี่พยาบาลล่ะคะ”
“เขาไม่ว่างน่ะ”
คนป่วยถามอีก แต่เขากลับหันมาตอบหน้าตาเฉย มือหนึ่งถือเข็มฉีดยาขึ้นมา
“เอ่อ…”
“เป็นอะไร ไม่อยากหายเหรอ”
“…”
“หรือว่ากลัวเข็ม”
“กลัวค่ะ กลัวมากๆ ด้วย ไม่ฉีดแล้วได้มั้ยคะ”
“ไม่ได้ครับ”
“เร็วสิครับ หมอมีคนไข้ต้องดูต่อนะ”
เธอก็เลยจำเป็นต้องหันหลัง เงาจากร่างสูงที่ทาบลงบนตัวเธอ ขอบกางเกงที่ถูกร่นลงมา หญิงสาวหลับตา กัดริมฝีปากใบหน้าร้อนเห่อ
บางครั้งเจ้ากรรมนายเวรก็มาในรูปแบบของหมอ ไม่แอบปลื้มแล้ว สองสามปีเจอกันที แต่กลับมาครั้งนี้ไม่ดีต่อใจเลย