นิยายรักที่ฉีกทุกกรอบของแนวคิดความเป็นนิยายรัก แต่ยังคงอบอวลด้วยความรักอันอบอุ่นของอามันด์ หนุ่มผู้ดีชาวปารีสที่เขามีความรักต่อสาวโลกอนาคตอย่าง ‘อรรวินทร์’ หญิงสาวในโลกอนาคตที่บังเอิญเจอเขาเข้าผ่านอักขระโบราณ
ความรักของหนุ่มในสมัยโกธิค กับติวเตอร์สาวผู้หลงใหลในกลศาสตร์เลขควอนตัมจะเป็นเช่นไร ทุกคำถามอาจอธิบายด้วยวิทยาศาสตร์ แต่นั่นอาจไม่ใช่ทั้งหมด บางครั้งอาจตอบได้ด้วย ‘ความรัก’ ของเขาและเธอ
+++
โปรย
“แล้วอามันด์ คุณมาจากที่ไหน” อรรวินทร์นึกได้ว่าเธอต้องสืบเรื่องนี้ให้กระจ่างเสียก่อน หญิงสาวจึงเอ่ยถามคำถามที่ค้างคาใจหล่อนมานาน
“ผมมาจากกรุงปารีส’ ชายหนุ่มชะงักแล้วตอบหญิงสาวอย่างรวดเร็ว
“ดีจัง ฉันอยากไปปารีส’ อรรวินทร์เอ่ยขึ้น หญิงสาวเผลอระบายรอยยิ้มอ่อนเบาอย่างไม่รู้ตัว
“คุณชอบปารีสหรอ” อามันด์เอ่ยถามหญิงสาวอีกครั้ง
“ใช่ที่นั่นสวยมาก” อรรวินทร์กล่าวกับเขาด้วยน้ำเสียงสดใส
สีหน้าและแววตาของอรรวินทร์ทำให้อามันด์เผลอหลุดปากบอกชอบเธอออกมาไม่ได้
“ผมก็ชอบ” อามันด์กล่าวอย่างลืมตัว
เขาเผลอจ้อมองหญิงสาวอย่างลืมตัว ทว่าอรรวินทร์รู้สึกตัวก่อน หญิงสาวถามแก้เก้อ
“ชอบอะไรคะ” อรรวินทร์เอ่ยถามชายหนุ่ม
‘จริงๆแล้วผมชอบคุณ’ อามันด์คิดในใจกับตนเอง
“อามันด์คะ” อรรวินทร์เอ่ยเรียกอีกครั้งเมื่อเห็นชายหนุ่มตรงหน้าไม่ตอบเธอ หญิงสาวเอื้อมมือไปแตะเขาอย่างแผ่วเบา ชายหนุ่มสะดุ้งสุดตัว
“คุณชอบอะไรคะ” อรรวินทร์เอ่ยถามเขาอีกครั้งคราวนี้หญิงสาวมองสบสายตาของชายหนุ่มอย่างตรงไปตรงมา
“อ้อ ผมชอบสุนัขพันธ์นี้ขอ...ครับ’ ชายหนุ่มเอ่ยเมื่อเห็นออรวินทร์จ้องมองทางเขา ชายหนุ่มเผลอชี้ไปที่เลอนัวร์ที่ไม่อยู่แล้ว ทว่าสายตาคู่คมปลาบของอามันด์กลับเหลือบเห็นตำราบางสิ่ง ชายหนุ่มเอ่ยถามหญิงสาวออกไปทันทีทันใด
“คุณชอบวิทยาศาสตร์เหรอครับ” อามันด์เอ่ยแก้เก้อ
“ใช่ฉันชอบเลขควอนตัม และทุกอย่างที่เกี่ยวกับวิชานี้” อรรวินทร์เอ่ยตอบชายหนุ่ม
อามันด์อดสังเกตไม่ได้ว่าเวลานี้หญิงสาวมีสีหน้าเปี่ยมสุขมากมายเพียงใดยามเมื่อเขาเอ่ยถึงวิทยาศาสตร์ ศาสตร์ที่เขาเองก็ชอบแอบศึกษามาเหมือนกัน
“ผมก็ชอบ” อามันด์เอ่ยตอบหญิงสาวด้วยน้ำเสียงอ่อนละมุน
‘ชอบคุณอรรวินทร์’ อามันด์นึกในใจ
“ฉันหลงใหลและคลั่งไคล้มันมาก” อรรวินทร์กล่าว
‘แต่ผมหลงใหลและคลั่งคล้คุณมากกว่า’ ชายหนุ่มคิดในใจ
“ฉันรู้สึกว่ามันมีเสน่ห์” อรรวินทร์เอ่ยด้วยสีหน้าเคลิ้มฝัน แววตาของหญิงสาวเปล่งประกายพราวระยับ
“ผมก็รู้สึกว่ามันมีเสน่ห์” อามันด์เอ่ยแล้วสบสายตามองหญิงสาวตรงหน้าเขาอย่างเป็นประกาย
‘แต่แทนที่จะเป็นวิทยาศาสตร์ผมกลับหลงใหลสตรีตรงหน้านี้เสียแล้ว’ อามันด์คิดในใจคำรบ
++++
ส่วนหนึ่งในนิยายเล่มนี้
อามันด์อดสังเกตไม่ได้ว่าเวลานี้หญิงสาวมีสีหน้าเปี่ยมสุขมากมายเพียงใดยามเมื่อเขาเอ่ยถึงวิทยาศาสตร์ ศาสตร์ที่เขาเองก็ชอบแอบศึกษามาเหมือนกัน
“ผมก็ชอบ” อามันด์เอ่ยตอบหญิงสาวด้วยน้ำเสียงอ่อนละมุน
‘ชอบคุณอรรวินทร์’ อามันด์นึกในใจ
“ฉันหลงใหลและคลั่งไคล้มันมาก” อรรวินทร์กล่าว
‘แต่ผมหลงใหลและคลั่งไคล้คุณมากกว่า’ ชายหนุ่มคิดในใจ
“ฉันรู้สึกว่ามันมีเสน่ห์” อรรวินทร์เอ่ยด้วยสีหน้าเคลิ้มฝัน แววตาของหญิงสาวเปล่งประกายพราวระยับ
“ผมก็รู้สึกว่ามันมีเสน่ห์” อามันด์เอ่ยแล้วสบสายตามองหญิงสาวตรงหน้าเขาอย่างเป็นประกาย
‘แต่แทนที่จะเป็นวิทยาศาสตร์ผมกลับหลงใหลสตรีตรงหน้านี้เสียแล้ว’ อามันด์คิดในใจคำรบ
“คุณก็ชอบวิทยาศาสตร์มากไหมคะ” อรรวินทร์เอ่ยถามเขาด้วยสีหน้าผ่อนคลายขึ้น
“ชอบครับ” อามันด์ตอบเสียงนุ่มละมุน
“แล้วคุณชอบอะไรอีกบ้าง” อรรวินทร์เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสนใจในเรื่องราวของชายหนุ่ม
“ชอบกลิ่นหอมของดอกไม้” อามันด์เอ่ยพาหญิงสาวเปลี่ยนเรื่องคุยบ้าง
“ชอบดอกไม้เหรอ” อรรวินทร์เอ่ยถามชายหนุ่มอีกคำรบหนึ่ง
“ใช่ผมชอบดอกกุหลาบ มันสวยคม” อามันด์ตอบหญิงสาวด้วยแววตาลุ่มลึก
“ใช่กุหลาบสวย แต่ไม่หอม’ อรรวินท์กล่าว
ดวงหน้าของอรรวินทร์อดแดงระเรื่อไม่ได้ยามเมื่อสายตาของอามันด์จับจ้องอยู่ที่ใบหน้าของเธอเพียงคนเดียว
“แล้วคุณชอบดอกไม้อะไร” อามันด์เอยถามหญิงสาวบ้าง
“ฉันชอบดอกไม้ลิลลี่” หญิงสาวกล่าวพลางสบสายตาของชายหนุ่มอย่างพยายามค้นหาคำตอบบางอย่าง
“แล้วคุณชอบอะไรอีก” อรรวินทร์เอ่ยถามเขาอีกรอบ
“ผมชอบตำราและสมุดบันทึก” อามันด์กล่าว
“ทำไมถึงชอบล่ะ” อรรวินทร์เอ่ยถามอย่างสงสัยอีกครา
“เพราะมันคือเพื่อนของผม” อามันด์เอ่ยตอบหญิงสาวด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่ม
“คุณไม่ค่อยมีเพื่อนเหรอ” อรรวินทร์เอ่ยถามเขา
“ผมไม่ค่อยมี” ชายหนุ่มเอ่บตอบหญิงสาวพลางก้มหน้าลง
“ช่างเถอะ” อรรวินทร์กล่าว
อรรวินทร์ทำแผลให้อามันด์เสร็จแล้ว หญิงสาวยิ้มอย่างพอใจในผลงานชิ้นโบว์แดงของเธอ
“เรียบร้อยแล้ว” อรรวินทร์เอ่ยขึ้นแล้วสะกิดเรียกอามันด์ให้ดูผลงานทำแผลสำเร็จแล้วของเธอ
“ขอบคุณครับ” อามันด์เอ่ยกับหญิงสาวด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่ม
แววตาของเขาทอประกายอย่างอ่อนละมุน ชายหนุ่มตัดสินใจถามบางอย่างกับหญิงสาว
“คุณเชื่อเรื่องพรหมลิขิตไหม” อามันด์ถาม
“ฉันไม่เชื่อ…ฉันว่ามันไม่มีจริง” อรรวินทร์เอ่ยอย่างพยายามข่มอารมณ์ตนเองไม่ให้รู้สึกดีไปมากกว่านี้
“งั้นเหรอ” อามันด์กล่าวด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย
“แต่ฉันเชื่อเรื่องของโชคชะตานะ” อรรวินทร์เอ่ยอีกครั้ง หญิงสาวหันใบหน้างามมาหาเขา
“ฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องที่วิเศษ” อรรวินทร์กล่าว
“ที่คนสองคนมาเจอกันอย่างบังเอิญ” หญิงสาวเอ่ยต่อด้วยแววตาเป็นประกาย
“ผมก็คิดเช่นนั้น” อามันด์กล่าวขึ้นแล้วสบสายตาจริงจังกับหญิงสาว
“แต่ความจริงแล้ว…ผมชอบคุณ” อามันด์เอ่ยขึ้นในความเงียบงัน
