คุณอาราตรี

มยุรฉัตร เด็กสาวที่เพิ่งเรียนจบหมาด ๆ อยู่ในวัยทำงานหาเลี้ยงตัวได้ประสบอุบัติเหตุอย่างร้ายแรง

เธอตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าตนเองเจ็บปวดและบอบช้ำไปตามร่างกายกระทั่งใบหน้า

เสียงวุ่นวายรอบข้าง เสียงเครื่องอะไรสักอย่างรอบกาย เข็มวินาทีดังบอกเวลาก้องหู

และได้ตื่นขึ้นมาอีกครั้งในห้องเตียงรวมจากเสียงลูกบิดประตู

“อาตรี...”

คุณอาราตรี หญิงสาววัย 43 ปีที่เป็นเพื่อนสนิทของแม่ หล่อนปรากฏตัวขึ้นที่โรงพยาบาล

ผ่านช่องแคบและแสงสว่างจากรอยแง้มของประตู ชุดสีดำกำมะหยี่สวยที่สวมทับร่างสะโอดสะอง

ผิวกายเนียนขาว รอยยิ้มน้อย ๆ ที่ส่งมาให้มยุรฉัตรพร้อมกันกับสายตาที่ดูคิดถึงจับใจ

“อามารับกลับบ้านค่ะ ไปอยู่กับอานะฉัตร ไปอยู่กับอา”