จันทระอสุรา

จันทระอสุรา

โดย :: คามิเลียสีชมพู
จำนวนหน้า :: ๕๐๗ หน้า
ราคา :: ๓๙๙ บาท
รวมเล่ม :: เมษายน ๒๕๖๔
ปก ::Cucullia & Merlinine
พิสูจน์อักษร & จัดรูปเล่ม ::LemoNate Proofreader

ติดตามผลงานได้ที่
                    Facebook fanpage :: @CamelliaPinkku
                    E-mail ::cuculliaidomeneus@gmail.com

ตอนที่ 1 ใบบัวบก

เท้าเล็กๆ ในรองเท้าผ้าใบสีดำคู่เก่า ก้าวย่ำลงกับผืนดินที่ชื้นอยู่พอประมาณ พื้นรองเท้าเป็นยางพาราคุณภาพดี แม้ตัวรองเท้าด้านบนจะเก่ามากเสียจนซีด หากแต่พื้นรองเท้าก็ยังคงยึดเกาะกับพื้นได้อย่างดีเยี่ยม ตามเส้นทางเก่าแก่ที่เกิดขึ้นจากการเดินย่ำของกลุ่มชาวบ้านเพื่อหาของป่า ผ่านหมู่แมกไม้งามเขียวชอุ่ม ต้นบุกที่งอกขึ้นมาเหนือดินแต้มด้วยลวดลายแปลกตาลงกับลำต้นสูงประมาณ 1 เมตร ใบบุกใหญ่กางออกคลายร่ม แผ่ออกด้านข้างเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เจ้าของเท้าเล็กนี้เพียงเดินผ่านมันไป ด้วยเพราะในตะกร้าสะพายหลังของเธอก็เต็มไปด้วยต้นยาวตรงนี้กว่าหลายสิบต้นแล้วเช่นกัน
เสื้อกะเหรี่ยงตัวเล็กสีม่วงดอกผักตบและกางเกงกีฬาขายาวสีดำถูกสวมลงกับเรือนร่างงามของเด็กสาววัย 18 ปี ที่เดินเข้ามาหาของป่าเพียงลำพัง แผ่นหลังเล็กสะพายไว้ด้วยตะกร้าสานจากไม้ไผ่สีเข้ม ด้วยก็ใช้มันมาได้กว่าหลายปีแล้ว แต่ละก้าวในการเดินนั้นย่ำลงอย่างมั่นคง ด้วยก็คุ้นชินกับพื้นที่แห่งนี้อยู่มาก ระหว่างทางเดินแคบๆ ที่ลาดชันขึ้นไปบนเนินเขา สองข้างทางนี้เต็มไปด้วยแมกไม้ใหญ่ หากแต่ต้นหนึ่งที่ทำเอาเด็กสาวผู้นี้สนใจ ถึงขนาดว่าเดินเข้าไปหาต้นไม้เตี้ยๆ ต้นนั้น ยกมือเล็กของเธอลิดเอาก้านใบยาวของต้นสบู่ดำออกมาหักเล่น หากแต่ก็เหลือเปลือกบางของก้านนั้นทิ้งเอาไว้ ครั้นน้ำยางของก้านสบู่ดำไหลลงฉาบช่องเล็กๆ ระหว่างก้าน ก็ออกแรงเป่าผ่านช่องเล็กนั้นอย่างแผ่วเบา ฟองอากาศเล็กๆ ก็ต่างพุ่งทะลักออกไปเบื้องหน้า ลอยละล่องอยู่กับอากาศ ก่อนจะแตกออกเหมือนฟองสบู่
เสียงหัวเราะคิกคักของเด็กสาวดังออกมาน้อยๆ อย่างกำลังสนุกสนาน เรียวขาเล็กภายใต้กางเกงกีฬาสีเข้มนี้ก็พลันก้าวเดินต่อไป หากแต่สองมือก็ยังคงเล่นอยู่กับก้านใบสบู่ดำ เป่าฟองใสนั่นไปอยู่ตลอดทาง
“ปเรียนน์จันทร์ โดนใช้ให้มาหาสมุนไพรอีกแล้วเหรอ”
ตอนนั้นเองที่กลุ่มของชาย 3 คนในชุดทะมัดทะแมงสำหรับเดินหาของป่า เดินสวนทางมาพบกับเธอเข้า ผู้นำทางคนแรกสะพายย่ามสีแดงใบใหญ่เอาไว้ข้างกายเอ่ยถาม พร้าคมสำหรับใช้ในการตัดและขุดถูกเก็บเอาไว้ในฝักเก่า รั้งสายสะพายสีเข้มเอาไว้กับบ่าแกร่ง
“เปล่าค่ะลุงบุญมี วันนี้ถูกใช้ให้มาเก็บต้นบุก ได้มาเยอะเลย”
ร่างเล็กเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงสดใสร่าเริง ริมฝีปากอิ่มของเธอขยับยกยิ้มอยู่ตลอดเวลา พลางก็หันตะกร้าสะพายหลังใบใหญ่นี้ให้พวกเขาดู ภายในนั้นมีต้นบุกอ่อนอยู่กว่าหลายสิบต้น ทุกต้นนั้นล้วนแต่เต็มไปด้วยลวดลายคล้ายกับเกล็ดงูอยู่ตลอดลำต้นตรงเรียบลื่นนั้น ปลายใบใหญ่ที่แผ่ออกยังคงติดอยู่กับต้น ด้วยไม่ได้ลิดออกเพราะก็กลัวว่ายางของต้นบุกนั้นจะไหลออกมาเปรอะกับแผ่นหลังเธอ รังจะทำให้คันคะเยอเสียเปล่าๆ