เสียงฝีเท้าหนักก้าวเข้ามาใกล้ราวกับปีศาจ...
เสียงนั้นก้องกังวาน...ขณะที่ร่างบนเตียงทำได้เพียงนอนอย่างไร้เรี่ยวแรง
ดวงตาอันแสนอ่อนล้าเลื่อนมองไปยังปลายเท้าของตนเอง
...มองดูบุรุษผู้นั้นก้าวขึ้นมายังตั่งเตียงอีกครั้ง...
นางที่หมดเรี่ยวแรงแลอ่อนล้าเอ่ยวาจาประชดประชัน
“ท่านคงเป็นปีศาจที่ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย...
...หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไปข้าคงสิ้นลมคาอกท่านเป็นแน่”
เสียงหัวเราะของชายหนุ่มดังหยัน
“หากเจ้าต้องการเช่นนั้น เปิ่นหวางก็จะฉุดเจ้าลงสู่นรกเอง”
ฝ่ามือหนาเข้าบีบปลายคางของนางให้มองสบกับใบหน้าของอีกฝ่าย
นัยน์ตาแดงก่ำประดุจปีศาจมองจ้องมายังนาง
จากนั้นก็ดึงรั้งนางให้ลงสู่ห้วงอเวจีอีกครั้ง!!!