"คุณแม่ขาาา"
แม่อย่างนั้นเหรอ
ก่อนหิรัญกฤษฎิ์จะผันตามจังหวะการวิ่งของเด็กคนนั้น หันไปเจอมารดาเด็กคราวนี้ความเลวร้ายมันยิ่งกว่าถูกมัจจุราชควักหัวใจ เมื่อสบตาสีวอลนัตที่เบิกตากว้างกับเรื่องบังเอิญเหมือนสวรรค์ลงโทษในค่ำวันนี้
หิรัญแสยะยิ้ม เป็นรอยยิ้มเย้ยหยันก่อนจะเลื่อนสายตามองเด็กผู้หญิงที่เกาะขามารดาอยู่ ในเวลาอันสั้นปราการที่เขาสร้างขึ้นมากพอจะเปลี่ยนสีหน้าตะลึงงันให้เป็นเวทนา
เวทนาสองแม่ลูกนั่น
และยิ่งเห็นคนเป็นแม่เอาตัวบังลูกสาว เขาก็ยิ่งอยากสมเพชให้สาสมกับที่ตนเองถูกกระทำไม่สิ ต้องเรียกว่าความโง่ต่างหาก
หิรัญเอียงคอเล็กน้อยพลางเลิกคิ้วก่อนจะยิ้มเหมือนปีศาจ สองเท้าก้าวแช่มช้าลดระยะห่าง สร้างความกดดันให้สองแม่ลูก
โดยเฉพาะเด็กน้อยที่ยังตามผู้ใหญ่ไม่ทัน วณาคิดว่าความผิดของเธอกำลังจะทำให้คุณแม่ขาลำบากแล้ว คุณลุงหน้าดุจะทำโทษคุณแม่แล้ว จึงอยากออกตัวปกป้อง รับผิดชอบความผิดแต่เพียงผู้เดียว
เพียงแต่ว่าต่อให้ใช้แรงมากแค่ไหน ก็ไม่อาจหลุดพ้นจากมือของคุณแม่ ไหนเลยจะวิ่งไปขวางปีศาจได้ แต่เมื่อเงยหน้ามอง ความกล้าอันบริสุทธิ์ก็หดหาย
คุณลุงน่ากลัวอีกแล้ว
วณายอมหลบซ่อนอยู่หลังมารดาแต่โดยดี เผยเพียงดวงตาสีเงาข้างเดียวมองอันตรายเบื้องหน้าที่บัดนี้หยุดอยู่ตรงหน้าคุณแม่แล้ว
"ฮึ" เสียงแค่นหัวเราะทำเอาวณาสะดุ้งโหยง กำชายเสื้อมารดาไว้มั่น"ลูกชู้สินะ"
"คุณหิรัญ" วรัมกล่าวเสียงสั่น
หิรัญกระตุกมุมปากไม่หวั่นต่อสายตาเขม็งของอดีตคนรักเลยสักนิด มีแต่จะสมเพชมากขึ้น "แทงใจดำสินะ"
ใช่ วรัมคืออดีตคนรักที่เป็นความโง่เขลาที่สุดในชีวิตหิรัญกฤษฎิ์ แต่นั่นมันอดีตเท่านั้น อดีตที่ไม่มีผลต่ออนาคต เขาถึงยืนหยัดต่อหน้าอีกฝ่ายได้โดยไร้ความเจ็บปวด
พรสวรรค์ที่เขาเผลอมีเมตตาชมลูกชู้ เด็กนั่นก็คงจะวาดบิดาที่รักยิ่ง
ก่อนจะหลุบมองเด็กคนนั้นอีกครั้ง แล้วก็ลากสายตามองแม่เด็ก เขามองอย่างหมิ่นเกียรติตั้งแต่หัวจดเท้าเท้าจดหัว
"เธอกล้าเก็บลูกชู้ไว้ นับถือใจจริง ๆ"
หิรัญผรุสวาทว่าแค่นั้นก่อนจะเดินจากไป โดยไม่รู้ว่าดวงตาคู่คมแปรสภาพเป็นคมมีดกรีดลงกับหัวใจของวรัมลึกมากแค่ไหน
-------------------------------------------------------------------------
"หนูขออะไรคุณแม่หนึ่งข้อนะคะ"
"ครับ"
"ถ้าคุณพ่อ" เสียงใสแจ๋วของลูกทำให้การยลยินเสียงของเขาราวกับห่างออกไปเมื่อโยงเข้าเรื่องของหิรัญ "อย่าบอกความลับคืนนี้ให้คุณพ่อฟังนะคะ"
"ครับ" เขากล้ำกลืนความรู้สึกผิด
"วณาขอคุณลุงเป็นคุณพ่อดีมั้ยคะ"
"" คราวนี้เหมือนวิญาณถูกกระชากออกจากร่าง หูที่รับเสียงอย่างดีอื้อชั่วขณะ ส่งผลต่อความคิดรวนเหมือนคอมพิวเตอร์ที่หมดอายุการใช้งานแสดงผลล่าช้า สุดท้ายขาวโพลนไม่ประมวลผลใด ๆ
จนได้ยินถ้อยคำเร่งและแรงเขย่าช่วงเอวจากลูก วรัมจึงกลับมามีสติอีกครั้ง
"ไม่ดีเหรอคะคุณแม่" ความมั่นใจที่คิดว่าคุณแม่ต้องอนุญาตแน่แท้ผันเปลี่ยนเป็นความไม่มั่นใจ
"ทำไมล่ะครับ"
และหากได้อธิบายสิ่งที่อยู่ในหัวกับสิ่งที่หัวใจกำซาบได้ ท่านอาจเปลี่ยนใจอนุญาตให้เลื่อนสถานะกับคุณลุงก็ได้ "คุณลุงปลอดภัย วณาอบอุ่น พวกเราเล่นแล้วมีความสุข"
"เล่นกับเพื่อน ๆ กับคุณปู่หนูมีความสุขมั้ย"
"มีค่ะ" ความดีใจปรากฏในห้วงอารมณ์ของเด็กหญิงอีกครั้งครั้นตีความว่าใกล้สำเร็จแล้ว จนละเลยเสียงสั่นเครือของผู้ใหญ่
"แล้วหนูอยากขอเป็นคุณพ่อด้วยหรือเปล่า"
วณารู้สึกเหมือนตกจากที่สูง เสียงก็หงอยตาม ทั้งนี้ทั้งนั้นการขออนุญาตจากผู้ปกครองถือว่าเป็นเรี่องที่เด็กจะต้องรับฟังแม้ว่าไม่อาจเข้าใจเต็มร้อยก็ตาม
คุณครูบอกว่าคุณพ่อคุณแม่หวังดีกับลูกเสมอ ตั้งแต่เป็นลูกของคุณแม่ วณาสัมผัสได้อย่างแจ่มแจ้ง เธอโชคดีกว่าใคร ๆ ในห้องเรียนที่พร่ำบอกว่า คุณแม่ของเพื่อนบางคนให้ความรู้สึกนี้ไม่ได้
"ไม่เหมือนกันสักหน่อยค่ะคุณแม่"
"นั่นคือคำตอบครับ"
"วณาไม่เห็นเข้าใจเลยค่ะ"
--------------------------------------------------------------------------------------
ทำความเข้าใจก่อนอ่าน
-นิยายเรื่องนี้จัดในหมวดหมู่mpergซึ่งผู้ชายสามารถท้องได้
-ตัวละครที่สร้างขึ้นมีรัก โลภ โกรธ หลง แค้น
และสร้างขึ้นมาโดยจินตนาการของผู้แต่ง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
-สุดท้ายนี้จบดี ไม่มีนอกกายนอกใจค่ะ
-เนื้อเรื่องหลัก 29 ตอนจบ 5 ตอนพิเศษภาคน้องวณา
ปล.แนะนำให้อ่านตัวอย่างก่อนตัดสินใจซื้อ
