ตะกร้าว่าง
ทั้งที่เมื่อก่อนพวกเขามีครอบครัว พวกเขามีบ้านไม่มีใครเริ่มต้นชีวิตในที่ที่ทำจากลังกระดาษและผ้าใบกันน้ำและไม่มีใครเป็นคนไร้บ้าน เพราะพวกเขาอยากเป็น…,ณ สถานีรถไฟโตเกียวอุเอโนะ สะท้อนภาพสังคมอีกแง่หนึ่งของประเทศญี่ปุ่น.เรื่องราวเริ่มต้นเมื่อคาสุต้องระหกระเหินจากต่างจังหวัดเข้าสู่เมืองหลวงของประเทศเพื่อหาค่าเลี้ยงดูครอบครัวด้วยการเป็นคนงานก่อสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกด้านกีฬาสำหรับการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกที่โตเกียวปี 1964 หลังจากการแข่งขันกีฬาสิ้นสุดลงเขาก็ถูกย้ายไปทำงานที่ไซต์ก่อสร้างต้องอาศัยสวนสาธารณะอุเอโนะต่างบ้านซึ่งที่นี่มีคนไร้บ้านอาศัยอยู่มากมาย.เมื่อกีฬาโอลิมปิกปี 2020 กำลังจะกลับมาอีกครั้งรัฐก็กวาดต้อนคนไร้บ้านให้ออกไปจาก "บ้าน"ของพวกเขาเพื่อให้ญี่ปุ่นชนะการคัดเลือกเป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขันกีฬาโอลิมปิก....นิยายเรื่องนี้ชี้ให้เห็นถึงความเหลื่อมล้ำและความไร้สิทธิความเป็นคนส่งผลให้คนคนหนึ่งหรือใครอีกหลายคนมีบาดแผลในใจมาตลอดว่าเขาหรือเธอเป็นคนอับโชคเสมอมา และจะเป็นอย่างนี้ต่อไปจนวันสุดท้าย
คุกกี้ช่วยให้เราสามารถให้บริการจากเราได้ คุณควรยินยอมเปิดใช้งานคุกกี้