ดวงใจเจ้าเอย

“จะไปไหน!”
“เอยจะไปขอย้ายกลับไปอยู่ห้องรวมคะ” ไม่มีเหตุผลอะไรที่เขาจะต้องมายุ่งวุ่นวายกับเธออีก ระหว่างเธอกับเขาตอนนี้ไม่มีสิ่งใดติดค้างกันอีกแล้ว แม้จะไม่รู้ว่าเขามาทำอะไรที่นี่ มายุ่งกับเธอทำไม!
“ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น!” เขากำราบเสียงแข็งก่อนจะคว้าต้นแขนที่มีสายน้ำเกลือเอาไว้หลวมๆ ด้วยกลัวว่าอีกฝ่ายจะเจ็บเอาได้
“เอยจะไป! คุณวรรษไม่มีสิทธิ์มาบงการชีวิตของคนอื่นตามอำเภอใจแบบนี้นะคะ!” ยิ่งเป็นเธอ เขายิ่งไม่มีสิทธิ์! จำได้ว่าเธอกับเขาตอนนี้ไม่มีอะไรต้องเกี่ยวข้องกันอีกแล้ว เขาไม่ควรมายุ่งกับเธอ
“คนอื่นเหรอ...”
“ค่ะ ตอนนี้สำหรับเอยคุณคือคนอื่น!” ไม่มีคำว่า ‘เรา’ อีกแล้ว นับตั้งแต่วินาที ที่เธอตัดสินใจเดินออกมาจากกรงขังของเขาแล้ว
นี่คือความจริงที่เขาต้องจำให้ขึ้นใจ!