ทัณฑ์ร้ายลวงรัก

“ฉันดูแลตัวเองได้ คุณไม่ต้องยุ่งกับฉันหรอก แล้วฉันก็ไม่ตายง่ายๆ แน่” เธอเชิดหน้าเล็กน้อยรู้สึกสะอึกในอกอย่างไรก็ไม่รู้ “ก็ดี รอในนี้ เดี๋ยวผมทำอะไรมาให้กิน” ชายหนุ่มลุกขึ้นตั้งท่าจะเดินออกไป “ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ต้อง คุณไปทำงานเถอะ” “โนบราทั้งบนทั้งล่าง ยังกล้าจะออกไปโชว์ตัวข้างนอกอีกเหรอ ไม่กลัวผีสางนางไม้เจ้าบ้านเจ้าเรือนบ้านผมตกใจบ้างหรือไง” “คนบ้า” พิมพ์ชนกหน้าแดงก่ำ ยิ่งก้มลงดูตนเองแล้วก็ยิ่งต้องอายมากขึ้นไปอีก ก็จะใครซะอีกล่ะ ที่จับเธอลอกคราบจนแทบไม่เหลืออะไรติดตัวแล้วยังจะมีหน้ามาพูดอีก “ผมเห็นจนเบื่อแล้ว แต่ถ้าคนอื่นเห็นอาจจะชอบหรือไม่ก็กระโจนเข้าใส่ อยากโชว์หรือเปล่าล่ะ ถ้าอยากผมก็ไม่ว่านะ”