บุปผาจันทรา ณ ธาราคืนวสันต์ของจิ้งจอก (ภาคพิเศษ) เล่ม 2 (จบ)

“จื่อจิ้น เจ้าลืมไปหมดแล้วจริงๆ น่ะหรือ?”

ภายใต้สายน้ำเป็นประกายที่ไหลอยู่รอบกาย หวังจื่อจิ้นมองเห็นดวงจันทร์ส่องสว่างอยู่กลางท้องฟ้าว่างเปล่า มองเห็นเกล็ดหิมะโปรยปรายลงมาคล้ายดั่งกลีบดอกไม้ร่วงหล่น และมองเห็นจิ้งจอกสีขาวตัวหนึ่งกำลังนั่งอยู่ใจกลางทะเลบุปผา

พลันภาพในความฝันนับไม่ถ้วนค่อยๆ แปรเปลี่ยนไล่เวียนปรากฏขึ้นเบื้องหน้าราวกับโคมม้าวิ่งความทรงจำของเขาคืนกลับมาแล้ว  ในที่สุดเขาก็เห็นคนที่อยู่ข้างหลังตนได้อย่างชัดเจนเสียที

การผจญภัยไร้ที่สิ้นสุด เหล่าภูติผีปีศาจดุจดั่งภาพสะท้อนของโลกมนุษย์

แตกสลายกลับคืน กลับคืนแตกสลาย

ในบางครั้งจะมีปีศาจปรากฏกายขึ้นมาสร้างความวุ่นวายให้แก่บ้านเรือนของผู้คนในยามวสันต์แล้วอันตรธานหายไป ดูเลือนรางทว่าน่าหวาดกลัว ราวกับเงามืดอันน่าสะพรึงกลัวที่แฝงกายอยู่เบื้องหลัง บุปผาจันทราในคืนวสันต์