บุพเพล้อมรัก

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เพื่อนรวบรวมเหล้าราคาแพงที่เหลือเพื่อเอาไปดื่มต่อในร้านถัดไป กุมุทยังนั่งนิ่งบนเก้าอี้ กัณหาคุยเบาๆ กับปัทม์
“ขอคุยด้วยหน่อยได้ไหม”
ปัทม์ยุติบทสนทนา เลี่ยงออกไป กัณหาหันมาทางเขา สายตาไม่ยินดียินร้าย
“เรื่องก่อนปิดเทอม ตอนนั้น...”
เขารู้สึกผิดมาตลอด ที่ขี้ขลาด ไม่กล้าเผชิญหน้ากับเธอ เป็นสิ่งค้างคาอยู่ในใจ
“ไม่เป็นไร”
รอยยิ้มทำให้กุมุทเจ็บแปลบ
“เรื่องมันผ่านไปแล้ว ฉันไม่ถือหรอก”
ทำไมล่ะ กุมุทถามในใจ เธอน่าจะร้องไห้ ต่อว่า ประจานถึงความแย่ของเขา ในสิ่งที่ทำ ถ้าเป็นเช่นนั้นคงดีกว่า รู้สึกผิดน้อยลง และไม่ทรมานเวลาเห็นเธอเช่นนี้
“แม่ฮะ”
เสียงทุ้มๆ ดังแว่วพร้อมประตูห้องจัดเลี้ยงเปิดออก
“ผมมารับฮะแม่”
กัณหาหน้าซีดลงอย่างเห็นได้ชัด กุมุทหันไปตามเสียง ราวกับกำลังส่องกระจกเงาอยู่ คนตรงหน้านั้นมีใบหน้าพิมพ์เดียวกับเขาไม่ผิดเพี้ยน เพียงเด็กกว่า ส่วนสูงเตี้ยกว่าเล็กน้อย …ไม่สวมแว่น