บุหลันสูงสุดนภา

บุหลันงาม ประดับสูง กลางนภา
เอื้อมมือคว้า สุดแขน มิอาจถึง

ยามราตรีกาล ท่านกกกอด ข้าทอดกาย เราสองเริงรักเร่าร้อน ราวต้องการหลอมรวมกลายเป็นหนึ่ง
จวบจนเมื่อทิวากรมาเยือน ความแนบชิดสนิทเนื้อดูคล้ายเลือนรางไม่ต่างจากภาพฝัน
อุ่นไอที่เคยร้อนระอุจางหายจนเย็นชืด สิ่งที่หลงเหลือไว้เป็นหลักฐานของค่ำคืนที่พ้นผ่าน
มีเพียงรอยยับย่นของผ้าปูที่นอน และเงินแปดตำลึงทองบนโต๊ะข้างเตียง

ความสัมพันธ์ของเราเป็นเช่นนั้น เริ่มต้นด้วยความหลอกลวงอันเงียบงัน
และจะจบลงอย่างไร้ร่องรอยราวกับไม่เคยมีสิ่งใดเกิดขึ้น

Remark : เนื้อเรื่องเปิดมาขมตอนต้น ตอนปลายหวานเจี๊ยบ