บ่วงสวาททาสรักอสูร

ไม่รอให้ภามจับตัวได้นันทิยาวิ่งไปไม่รู้ทิศทาง แต่ความเร็วระหว่างเธอและภามนั้นต่างกัน สุดท้ายมือเล็กก็ถูกแขนใหญ่ของคนที่วิ่งตามมาติดๆ จับเอาไว้ได้ คราวหนี้ภามไม่ยอมให้นันทิยามีโอกาสทำร้ายเขาได้อีก จึงจับสองแขนเล็กเรียวไพล่ไปด้านหลังและแกะสายเข็มขัดออกมาเพื่อมัด แต่นันทิยาก็ไม่ยอมง่ายๆ สองหนุ่มสาวสู้กันจนล้มลุกไปบนทรายขาวสะอาด ก่อนที่นันทิยาจะเป็นฝ่ายเพลี่ยงพล้ำและพ่ายแพ้ถูกภามจับตรึงไว้

“ปล่อยไทนี่นะไอ้พี่ภามบ้า ปล่อยซิโว้ย!”

เมื่อร่างกายใช้ไม่ได้นันทิยาก็ส่งเสียงกรีดร้องหวังว่าน้องชายและรสรินจะออกมาเดินดูดาวกันและได้ยินแล้วก็รีบมาช่วยเหลือเธอให้พ้นจากเงื้อมมือคนใจร้าย

“ปล่อยแน่ไทนี่ แต่ฉันจะปล่อยเมื่อถึงห้องฉันแล้วแม่ตัวดี”

ปลายลิ้นสากระคายกระทุ้งกระพุ้งแก้มด้วยยังเจ็บจากฝ่ามือที่ฟาดลงไป มือใหญ่สาละวนจัดการมัดแขนเรียวยาวด้วยเข็มขัดหนังจนแน่น

“ถ้าคิดว่าจะร้องให้คนอื่นช่วยก็อย่าหวัง”