ปลายรสรัก

“ต่อจากนี้ พี่ขอเป็นคนดูแลอรกับลูกได้ไหม” เขารวบรวมความกล้าและพูดออกไปในที่สุด ธเนศฝึกพูดประโยคนี้มาหกเดือนแล้วและนึกคำตอบที่เธออาจจะตอบเอาไว้ล่วงหน้าแล้วเช่นกัน

อรณีเงียบไปนาน นานจนเขาใจไม่ดี เธอค่อย ๆ ขยับมือออกจากการเกาะกุมของเขา ธเนศใจหายวาบ รีบกระชับมือของเธอเอาไว้แน่น ไม่ยอมให้เธอดึงกลับ

“ขอบคุณนะคะ แต่พี่เนศควรจะได้พบคนที่ดีกว่าอร” เธอหันมองและยิ้มบอกเขาอย่างจริงใจ เธอไม่ใช่เด็กสาวไร้เดียงสาอีกต่อไป ย่อมรับรู้ความรู้สึกของเขาผ่านทางแววตาและการกระทำที่เขาแสดงออก เธอเองก็รู้สึกดีต่อเขาเช่นกัน เพียงแต่เธอไม่อาจเห็นแก่ตัว