คำโปรย
นับพันถือว่าเป็นหนุ่มเจ้าสำราญเพลย์บอยผิดกับพี่ชายอย่างนับหมื่น เพราะเจ้าตัวโตมาที่อเมริกาเรื่องกินเที่ยวรวมถึงเรื่องอย่างว่าด้วยนับเป็นเรื่องปกติ นับพันมีกลุ่มเพื่อนหลายกลุ่มทั้งที่สนิทและไม่สนิท บางครั้งก็เป็นพวกลูกค้าที่คุยเรื่องงานจนสนิทใจและผันตัวมาเป็นเพื่อนก็มี แต่นับพันมีกฎเหล็กที่ว่าเขาจะไม่เชื่อใจใครร้อยเปอร์เซ็น ยิ่งเกี่ยวกับเรื่องการลงทุนเงินๆ ทองๆ ด้วยแล้ว ข้อนี้เขาตัดเพื่อนทันทีหากมีเรื่องพวกนี้เข้ามาเกี่ยวข้อง อาจจะเป็นเพราะด้วยนามสกุลดังที่ติดตัวห้อยท้ายมาตั้งแต่เกิด ทำให้นับพันระวังเรื่องการคบคนเพื่อหวังผลประโยชน์เป็นอย่างมาก
...แต่โบราณว่าไว้เกลียดสิ่งไหนมักได้สิ่งนั้น
“พวกมึงฟังกูนะนับพันมันไม่ได้เล่นด้วยง่ายๆ อย่าเสี่ยง เพราะไม่งั้นมันเอาคืนธุรกิจครอบครัวพวกมึงแน่ ถ้ายังอยากมีกินมีใช้ก็อย่าลองดีกับมัน ส่วนเงินที่กูลงทุนมันแค่ห้าล้าน หากเทียบธุรกิจครอบครัวกูแล้วกูยกให้กูกลับล่ะ...”
“ไอ้เหี้ยธามป๊อดฉิบหาย แล้วมึงเอาไงต่อไอ้เคน”
“กูนึกอะไรดีๆ ออกละ มึงดูไอ้เด็กนั่น”
“ใครวะ?”
“นั่นดิ...เด็กคนนั้นทำไมวะ แต่ก็น่ารักอยู่นะเว้ย”
“พี่ชายไอ้เด็กนี่แหละที่แต่งงานกับพี่ชายไอ้นับพัน ที่สำคัญไอ้เด็กนี่ยังเป็นเพื่อนเจ้าสาวคู่กับไอ้นับพันที่เป็นเพื่อนเจ้าบ่าวให้พี่ชายมัน กูเห็นรูปในแวดวงข่าวธุรกิจไอ้เด็กนี่ตามติดไอ้พันในงานแต่งไม่ห่างด้วย กูว่าต้องเป็นเด็กมันแหงๆ สวยน่ารักขนาดนี้...กูว่าใช่”
"งั้นจะรออะไรล็อกตัวแม่งเลย"
"มันไม่ใช่ถิ่นเรา...รอไอ้เด็กนั่นเลิกงานก่อน ยังไงไอ้นับพันก็เสร็จพวกเราแน่"
ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ...
