มายา (2 เล่มจบ)

‘พิตะวัน’ มีโลกของหล่อนอยู่สองโลกตลอดเวลา

.

โลกที่หนึ่ง...โลกของเด็กกำพร้าที่อ้างว้างขวัญเสียและแห้งแล้งมาแต่เยาว์วัย

ถูกเลี้ยงมาอย่างลุ่มๆ ดอนๆ ทางจิตใจจนปราศจากหลักยึดเหนี่ยวใดๆ ทั้งสิ้น

.

โลกที่สอง...โลกของความฝันอันเพริศแพร้วเหมือนภาพลวงตาในทะเลทราย

โลกที่หล่อนเห็นเพียงครึ่งๆ กลางๆ จากความจริงที่ประสบอยู่

.

บุตรสาวคนเดียวของเศรษฐินีผู้มั่งมีมหาศาล

หญิงสาวผู้เพียบพร้อมด้วยความสวย รวย และเก่งอย่างปราศจากที่ติ

...พิตะวันเคลิบเคลิ้มเชื่อความฝันนี้ว่าเป็นความจริง หรือต่อให้ตระหนักว่าไม่จริง

แต่ก็เหมือนมีมนตร์ขลังลึกลับอะไรสักอย่าง

บังคับให้หล่อนแสดงออกไปตามที่ใจวาดฉากอันวิจิตรเหล่านั้นไว้

โดยไม่สามารถบังคับตัวเองให้ต่อต้านมายานั้นได้แม้แต่ครั้งเดียว

.

กระทั่งการมาของ ‘รชานนท์’

ความหวังที่เหมือนจะรางเลือน ก็ค่อยๆ เปล่งประกายฉายฉานกลางใจ

พิตะวันปรารถนาเขาคนนั้นขึ้นมาจับใจ และไม่ว่าโลกใบใดก็ตาม…หล่อนจะต้องมีเขา

แต่มันคงเป็นแค่ความฝัน...เป็นแต่เพียงภาพลวงตาอันงดงาม

ซึ่งหล่อนได้พบเห็นและหลงงมงายอยู่กับมันมาตลอดชีวิต

และไม่รู้ว่าจะต้องหลงใหลอยู่ในมนตร์ขลังของมายานั้นอีกนานสักเท่าใด…