มืดมินิ

  “ฮึก...เฮือกๆ”

            “เป็นอะไรไปหือ...” หลุบสายตามองคนที่นอนพังพาบอยู่เหนือร่าง

            “ไม่ไหวฮึกๆ มิไม่ไหว” เธอส่ายหัว

            “ฮืม...” ส่งเสียงครางเมื่อกลุ่มผมนุ่มสลวยกำลังเสียดสีไปกับผิวเนื้อซึ่งไวต่อสัมผัสชวนให้เลือดหนุ่มร้อนฉ่าเดือดพล่านไปทั่วร่าง

            “...” มินิรายังวุ่นวายอยู่กับการสูดอากาศเข้าปอด ท่าทางจะอ่อนแรงเต็มที

            “แก้มัดสิ”