ย้อนอดีต...มาหารัก

“ยังไม่นอนอีกเหรอป้า” เด็กชายลืมตาตื่นขึ้น เมื่อได้ยินเสียงพึมพำของอีกฝ่ายเมื่อสักครู่ “กะ กำลังจะหลับ แล้วเราตื่นขึ้นมาทำไม” หญิงสาวตอบกลับไป โดยที่แขนของเธอในตอนนี้ มีเด็กชายนอนหนุนแทนหมอนไปเสียแล้ว “ก็ป้าบ่นอะไรพึมพำ ๆ เล่นซะผมตื่น แบบนี้ป้าต้องนอนกอดผม” เด็กชายกระซิบกระซาบกับหญิงสาว เพราะหากเขาพูดเสียงดัง กลัวจะทำให้คนในบ้านตื่น “คิดอะไรกับฉันมั้ยเนี่ย ยัยเด็กแก่แดด” โสธิยาหรี่สายตามอง ถึงแม้ว่าจะมืดจนมองไม่เห็นก็ตาม แต่เธอสัมผัสได้จากลมหายใจที่เป่าลดในวงแขนของเธอ