ร้อยเล่ห์บำเรอรัก

มันก็แค่ 'วันไนท์สแตนด์'
เพราะคิดแบบนั้น เธอจึงจากนิวยอร์กกลับเมืองไทยโดยไม่คิดอะไร
ทว่าผ่านไปเพียงเดือนเศษ...
เรื่องที่เธอทำเพราะความสนุกในวันเรียนจบ
นำพาสิ่งมีชีวิตไร้เดียงสาที่เธอไม่คาดคิดมาด้วย
นั่นเปรียบเสมือนฝันร้าย และเธอต้องเร่งหาพ่อให้ลูก
ทว่า...พ่อของลูกตัวจริงกลับโผล่มาทวง
ไม่ใช่ว่าเขารู้ว่าตัวเองเป็นพ่อของลูก แต่เขาตั้งหน้าตั้งตาตื๊อเพื่อให้เธอใจอ่อน
แล้วเธอควรทำอย่างไรดี?
ในเมื่อพ่อของลูกตัวจริงนั้นเจ้าเล่ห์เสียเหลือเกิน
เธอจะเชื่อใจว่าเขารักเธอได้ไหม แล้วจะหลงรักเขาได้หรือไม่!?

- - - - - - - - - -

“ใจร้ายมากเลยนะครับคุณอัลิปรียา”
การเรียกชื่อของกวินท์ทำให้อัลิปรียาจิ๊ปากอย่างไม่ชอบใจ รู้ดีว่าที่เขาพูดเช่นนี้เพราะไม่ชอบใจ และกำลังโกรธที่เธอปิดบังมาตลอดเกือบสามเดือน ทั้งยังไม่ยอมบอกเขาทั้งที่เขาใกล้ชิดเธอมาเกือบสองเดือน
“นั่นน่ะลูกของผมนะอัลิปรียา”
อัลิปรียากอดอก เริ่มรู้สึกหงุดหงิด ทว่าประโยคต่อมาของเขาเป็นเหตุให้เธอเบิกตาโตอย่างคาดไม่ถึง
“คุณฟันผมแล้วทิ้ง แล้วยังจะเอาลูกผมไปให้คนอื่นอีกเหรอ? คุณนี่ใจร้ายจริงๆ คิดพรากพ่อพรากลูกได้ลงคอ”
“คุณกวินท์! คุณพูดบ้าอะไร ใครฟันแล้วทิ้ง? เรื่องนั้นมันก็แค่ความผิดพลาดสำหรับฉัน แล้วฉันก็กินยาแล้ว ไม่ได้คิดว่ามันจะพลาดจริงๆ” อัลิปรียาแหวด้วยความหงุดหงิด
“แอลลี่...” กวินท์ไม่ทันจะได้ขัดอัลิปรียา เธอก็เอ่ยต่อราวกับอึดอัดมานาน

- - - - - - - - - -

เพียงเพราะ 'อัลิปรียา' นึกสนุกไปงานเลี้ยงเรียนจบมหาวิทยาลัย
ใครจะคิดว่าความคึกคะนองจนเกินเหตุ
จะทำให้เธอต้องมาพลาดท่าอยู่บนเตียงใครก็ไม่รู้
เธอจึงรีบหนีโดยไม่คิดรอให้เขาตื่น และทิ้งทุกอย่างไว้เบื้องหลัง

เมื่อกลับมาเมืองไทยเธอก็ได้รู้ว่าคนในคืนนั้นคือ 'กวินท์'
ที่มีชื่อเสียงด้านความเจ้าเล่ห์และจ้าชู้
เธอคิดว่าโชคดีแล้วที่ไม่ต้องข้องเกี่ยวกัน และเธอก็เจอเป้าหมายใหม่
ทว่าพระพรหมช่างใจร้ายกับเธอเสียเหลือเกิน
ที่ให้เขามาโผล่อยู่หน้าฟาร์มของเธอ
เพื่อทวงสิทธิ์สามีคืนเดียวของเขา
เธอหนี...เขาตื๊อ
เธอหลบหน้า...เขากอด
เธอปฏิเสธ...เขาจูบ
เธอหาคนใหม่...เขาปล้ำ!

แล้วชะตาก็เล่นตลกกับเธออีกหนที่ส่งเด็กมาเกิดผิดที่ผิดเวลา
เขาจึงไม่เพียงทวงสิทธิ์สามี(ที่เธอปฏิเสธเสียงแข็ง)
แต่ยังทวงสิทธิ์พ่อของลูกเธอด้วย
แล้วเธอจะหนีเขาได้อย่างไร?
เขาจะใช้ ‘เล่ห์เหลี่ยม’ ไหนเพื่อเอาชนะใจเธอ