ลิขิตอธิษฐาน

ขวัญชีวีสลบไปนานเท่าไหร่ก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าเมื่อฟื้นขึ้นมาอีกที เธอก็พบว่าตัวเองไม่ได้อยู่ออฟฟิศอันแสนทันสมัยใน พ.ศ. 2559 อีกแล้ว แต่บริเวณที่เธอลืมตาตื่นขึ้นนั้นเป็นกระท่อมโกโรโกโส มีเพียงหมอนขาดๆใบหนึ่ง แม้แต่ผ้าห่มก็ไม่มี ขวัญชีวีก้มลงสำรวจสภาพตัวเองก็ต้องตกใจ คิดว่าตัวเองถูกโจรลักพาตัวมาหรือเปล่า เมื่อกี้ยังอยู่ในห้องของท่านประธาน แล้วตอนนี้มีเพียงผ้าแถบผืนหนาพันกาย กางเกงเธอก็หายไปแต่กลายเป็นโจงกระเบนแทน!

หญิงสาวถามตัวเองเสมอว่า เธอกลับมายังอดีต ณ ร้อยกว่าปีก่อนทำไม? เพื่ออะไร?

หากเมื่อถึงเวลาที่ตัวเองต้องพบกับคำตอบของของคำถามของตัวเองแล้ว หญิงสาวกลับไม่สามารถสั่งให้ตัวเองทำสิ่งนั้นได้
...เพียงเพราะเธอไม่อาจลืมเลือนดวงตาคมเข้มที่ส่งประกายระยับหวานที่มองมายังเธอเพียงผู้เดียว

.......................................