วอนรักคืนใจ

น้ำหนึ่งอุ้มท้องหนีจากเขาไป พร้อมกับทิ้งวาจาอันแสนปวดร้าวไว้ให้ "รักเหรอ... รักมันกินไม่ได้ และหนึ่งก็ไม่ได้ต้องการ เงินเท่านั้นที่หนึ่งต้องการ" เพื่ออนาคตเขา เธอจึงจำเป็นต้องทำเช่นนั้นเพื่อให้เขาเกลียดและลืมเธอ ตามความต้องการของมารดาเขา ***************************** สปอยล์ “ปล่อยฉันนะ บอกให้ปล่อยไง คุณไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับฉันนะ” คนพลาดท่าดิ้นรน ทั้งทุบทั้งตีและพยายามดันร่างใหญ่ให้พ้นตัว ทว่าดูเหมือนว่าเธอยิ่งดิ้นเขาก็ยิ่งรัดรอบเอวบางเอาไว้แน่นยิ่งขึ้น “พี่มีสิทธิ์ทุกอย่างในตัวหนึ่ง” คนถือสิทธิ์กระซิบข้างหู น้ำเสียงที่ทุ้มต่ำลงนั้นทำให้หญิงสาวรู้สึกหวั่นใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ใบหน้ารูปไข่เงยขึ้น สายตาประสานเข้ากับดวงตาสีดำขลับอย่างจัง “ไม่คิดถึงกันบ้างหรือไง” สายตาคมจับจ้องที่ใบหน้าหญิงสาวไม่วางตา น้ำเสียงปรับเปลี่ยนเป็นอ่อนโยน จนน้ำหนึ่งเองปรับตัวแทบไม่ทัน ‘เขาต้องการอะไรจากเธออีก เรื่องระหว่างเธอกับเขามันจบลงไปตั้งแต่ห้าปีที่แล้วแล้ว เขาจะกลับมาทำแบบนี้กับเธอทำไม’ น้ำหนึ่งได้แต่คิดในใจอย่างคนกำลังสับสน “ปล่อยฉันเถอะค่ะ อย่าทำแบบนี้เลย เรื่องของเรามันจบลงแล้ว” หญิงสาวบอกน้ำเสียงสั่นเครือ “แต่พี่ยังไม่จบ และจะไม่ยอมจบด้วย ยังไงวันนี้พี่ก็จะเอาลูกเอาเมียพี่กลับคืนมาให้ได้” คนดื้อยังไม่ยอมปล่อยให้คนขอร้องได้เป็นอิสระ “อย่าพูดในสิ่งที่มันเป็นไปไม่ได้เลยค่ะ... ปล่อยฉัน” หญิงสาวสะบัดปลายเสียงเล็กน้อย สองมือทุบตีเข้าที่อกหนาไปด้วย ในเมื่อใช้ไม้อ่อนไม่เป็นผล เธอจึงกลับมาออกฤทธิ์ออกเดชอีกครั้ง “ทำไมมันจะเป็นไปไม่ได้ ในเมื่อหนึ่งเป็นเมียพี่ และน้ำเพชรก็เป็นลูกของพี่” เพชรกล้ายืนกรานเสียงหนักแน่น “ฉันไม่ใช่เมียคุณ และน้ำเพชรก็ไม่ใช่ลูกคุณด้วย” คนโดนกล่าวหาปฏิเสธเสียงแข็งอย่างไม่พอใจ และพาลไปถึงเจ้าของไร่ด้วยที่ไม่รักษาคำพูด น้ำหนึ่งเชื่อว่าเพชรกล้ารู้เรื่องเธอกับลูกมาจากปัฐวีร์แน่นอน “งั้นก็เป็นมันซะวันนี้เลย” เพชรกล้าประกบริมฝีปากตัวเองเข้ากับริมฝีปากนุ่ม โดยที่อีกฝ่ายไม่ทันได้ตั้งตัว เขาค่อย ๆ บดกลีบปากนุ่มอย่างแผ่วเบาก่อน แล้วค่อย ๆ ทวีความหนักหน่วง ร้อนรุ่ม และลึกซึ้งเรื่อย ๆ ตามลำดับความปรารถนา ******************************** ขอฝาก วอนรักคืนใจ (น้ำหนึ่ง+เพชรกล้า) นิยายลำดับแรก ของซีรีส์ชุดรักคืนใจด้วยนะคะ