สายลมหวีดหวิวหอบเอาความเหน็บหนาวจากหน้าต่างกรีดผิวเนื้อขาวราวหิมะของจารีย์ หญิงรู้สึกหนาวเย็นยะเยือกจนต้องยกเเขนขึ้นมาลูบไปมาเพื่อคลายความหนาวให้กับตนเอง
กรวีร์หันมามองจารีย์ คนรักของเขาแล้วอย่างเป็นห่วง ทว่าไม่นานนักก็พลันปรากฎเสียงฝีเท้าของใครบางคนดังขึ้นมาจากทางบันไดวนในคฤหาสน์หรูหราโอ่อ่าแห่งนี้
“นี่ไงจารีย์คุณอาลงมาแล้ว” กรวีร์กล่าวกับว่าที่เจ้าสาวของเขา พลางเบือนหน้าหันไปมองจารีย์ด้วยแววตาขุ่นมัวไม่ได้ ชายหนุ่มสบสายตาว่าที่ภรรยาสาวด้วยสีหน้าจริงจังเป็นพันทวี
“นั่น…หลานกรวีร์ใช่ไหมคะ” เสียงพูดของสตรีคนนั้น ทำให้จารีย์อดรู้สึกไม่ได้ว่าสุ้มสำเนียงนั้น คุ้นเคยทว่านึกไม่ออกว่าหญิงสาวเคยได้ยินสำเนียงนี้จากที่ใด
หญิงสาวสะบัดความคิดไม่เข้าท่าในหัวของเธอออกไปอย่ารวดเร็ว เวลานี้จารีย์ควรจะต้องสนใจเหตุการณ์ตรงหน้ามากกว่าเรื่องในหัวของเธอ
จารีย์พยายามที่จะมองใบหน้าของสตรีวัยกลางคนที่อาศัยพำนักอยู่ในคฤหาสน์หลังโตนี้ภายใต้หมวกใบใหญ่ปีกกว้างใบใหญ่สีดำ แต่ทว่า หญิงสาวกับมองไม่เห็นแม้ลูกตาดำของอีกฝ่าย!
ใบหน้าของหญิงสาวที่ซุกซ่อนอยู่ภายใต้หมวกปีกกว้างใบใหญ่นั้นทำให้จารีย์อดผงะไม่ได้...ขนแขนของเธอลุกชันตั้งขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
นั่นก็เพราะว่า สตรีตรงหน้าของเธอไม่มีลูกกะตาดำมีแต่ดวงตาขาวเบิกโพลง ในขณะที่กรวีร์หาได้รับรู้ในเรื่องราวที่จารีย์กำลังเผชิญอยู่ไม่ เขากลับคุยกับหญิงสาวที่ยืนตรงหน้าของหล่อนอย่างออกรสออกชาติ
จารีรู้สึกผวา ขนแขนของหญิงสาวลุกตั้งขึ้น สายลมหวีดหวิวที่พัดบาดผิวเนื้อของสาวเจ้าทำให้หัวใจของหญิงสาวเย็นวาบขึ้นมาไม่ได้
กรวีร์หันหน้ามามองว่าที่ภรรยาสาวของเขา ที่นั่งลูบแขนไปมาด้วยมือทั้งสองข้างอย่างรำคาญใจ ทว่ากรวีร์กลับสังเกตเห็นว่าดวงตาของจารีย์กลับจดจ้องอยู่ที่คุณอาของเขาเท่านั้น
