วิศวะเกียร์ดุ

เขียดทำตาลอยคล้ายกำลังตกอยู่ในห้วงแห่งความฝัน เธอลอบมองหน้าอกอันเปลือยเปล่าของรุ่นพี่บ่อย ๆ โดยเฉพาะรุ่นพี่ผมสีทอง ตัวขาว ๆ หัวนมเป็นสีชมพู
“หัวนมน่าดูดจัง”
เขียดเผลอหลุดความคิดของตนออกมาเสียดัง

“เธอพูดอะไรนะ”
ปุยฝ้ายกระซิบถามเพื่อนสาวงง ๆ แต่เขียดกลับเผลอตัวตอบเสียงดังยิ่งกว่าเดิมว่า
“ฉันบอกว่า หัวนมรุ่นพี่สีชมพูน่าดูดจัง”
พอพูดจบปุ๊บได้สติขึ้นมาเธอจึงรีบตะครุบปากตัวเองทันที แต่ไม่ทันเสียแล้ว ทุกคนต่างมองเธอเป็นตาเดียว โดยเฉพาะหัวหน้าพี่ว้าก

“เฮ้ย ! ไอ้น้องที่มันอยากดูดนมรุ่นพี่นะ ! ออกมานี่สิ !”
หัวหน้าพี่ว๊ากสุดหล่อสั่งเสียงดังลั่น

เขียดก้มหน้างุดด้วยความอับอายเต็มที่ ไม่ยอมขยับเขยื้อน จนหัวหน้าพี่ว๊ากต้องตะโกนขึ้นมาอีกครั้งว่า
“น้องเสื้อขาวอ้ะ พี่เห็นนะว่าเธอเป็นคนพูด จะเดินออกมาดี ๆ หรือจะเดินออกมาด้วยน้ำตา”
คำพูดข่มขู่นั้นทำให้เขียดจำใจต้องลุกขึ้นเดินไปหารุ่นพี่ หัวหน้าพี่ว้ากมองเธอพร้อมกับรอยยิ้มที่ยากจะคาดเดาก่อนที่จะสั่งเธอด้วยเสียงอันดังว่า
“ไหน พูดประโยคเมื่อครู่ใหม่สิ !”

“หัวนมรุ่นพี่สีชมพูน่าดูดจัง”
เขียดตะโกนออกมาสุดเสียง แล้วใบหน้าเธอก็ขึ้นสีแดงก่ำด้วยความอาย เพื่อน ๆ ที่นั่งอยู่ในแถวคราวนี้กลั้นหัวเราะไม่ไหวแล้วจริง ๆ จึงปล่อยเสียงหัวเราะออกมาสุดเสียง

ฮ่า ๆ ฮ่า ๆ ฮ่า ๆ

“เฮ้ย ! เงียบ !”
หัวหน้าพี่ว้ากตวาดขึ้น ทุกคนเงียบกริบ