ศูนย์รับฝากความเสียใจ

“คุณไม่มีทางหาศูนย์รับฝากความเสียใจแห่งนี้เจอ

เพราะที่แห่งนี้จะเลือกให้คุณเจอเองต่างหาก”

.

.

ความเสียใจมีไว้เพื่อให้เรายิ่งทะนุถนอมปัจจุบัน

.

ณ มุมหนึ่งของศูนย์การค้าใต้ดินแห่งสถานีรถไฟไทเป

ที่เชื่อมต่อรถไฟหลายสายและเป็นจุดรวมผู้คนมากมาย

มีสถานที่แห่งหนึ่งที่ชื่อว่า “ศูนย์รับฝากความเสียใจ”

ซึ่งมีเจ้าหน้าที่ที่จะรับฝากความเสียใจในอดีตของคุณเอาไว้ให้อย่างอ่อนโยน

.

แต่ที่แห่งนี้เปิดทำการแค่ในวันพุธ เวลาห้าโมงเย็นถึงหนึ่งทุ่ม

ซึ่งเป็นช่วงเปลี่ยนผ่านระหว่างกลางวันกับกลางคืนเท่านั้น

เพื่อใช้รอยต่อของกาลเวลาเป็นตัวกลางส่งต่อความเสียใจของคุณ

กลับไปยังอดีตให้แก่คนที่มิอาจพบเจอกันได้อีก

เมื่อใดที่คุณกอดเก็บความเสียใจในอดีตเอาไว้

และอยากจะเดินออกมาจากเขตแดนของคำว่า “สายเกินไป”

ก็ขอเชิญมายังที่แห่งนี้ ข้ามเวลากลับไปยังจุดเริ่มต้นของความเสียใจ

.

ผลงานของนักเขียนขายดีที่ขายไปแล้วกว่า 1 ล้านเล่มในไต้หวัน

สร้างความประทับใจให้นักอ่านไทยมากมาย