หนามรัก ลวงใจร้าย

“ที่ฉันยอมแต่งงานกับเธอก็เพราะถูกแม่บังคับ หลังจากเธอเรียนจบ เราสองคนจะเข้าไปหาท่านพร้อมกัน และเธอจะต้องเป็นคนไปบอกท่านด้วยตัวเองว่าเราสองคนไปกันไม่รอด! ถ้าเธอเอ่ยปากด้วยตัวเอง ยังไงท่านก็ต้องยอมให้เราหย่ากัน” นี่นับเป็นประโยคที่ยาวที่สุดเท่าที่ ‘เขา’ เคยพูดกับเธอ มันคงดีกว่านี้หากประโยคที่แสนยาวนี้ไม่ได้สร้างความเจ็บปวดให้ได้รู้สึก แต่จะไปโทษเขาก็คงไม่ได้
คนไม่รัก จะมาบังคับให้รักได้อย่างไร
เพราะรู้ซึ้งถึงความชัดเจนนี้ดี เธอจึงทำอะไรไปมากกว่านี้ไม่ได้ เขาว่ามาแบบไหน ก็คงต้องสุดแล้วแต่ใจเขาต้องการ ก็เท่านั้น
“เธอต้องหย่าให้ฉันทันทีที่เรียนจบ และอย่าได้พยายามยื้อเวลาเด็ดขาดเมื่อเวลานั้นมาถึง เพราะฉันมีคนที่ฉันรักและอยากแต่งงานอยู่แล้ว! ซึ่งคนๆ นั้นไม่ใช่กาฝากอย่างเธอ!” มุกดาจำต้องตอบรับคำสั่งนั้นเบาๆ เพราะไม่อยากสร้างปัญหาให้เขาไปมากกว่านี้