หลวงปราบ

++ เนื้อหาบางส่วน ++

“โอ๊ย!” กลิ่นจันทร์ร้องอุทานออกมา เมื่ออีกฝ่ายเหวี่ยงเธอให้ล้มไปกองกับพื้น “เหตุใดเจ้าถึงทำเช่นนี้กับข้า จำปา” ว่าพลางเงยหน้าขึ้นมองเด็กสาวที่เธอเอ็นดูเหมือนน้องสาวแท้ ๆ ของตน

“เจ้ามันเป็นสตรีไร้ยางอาย มารยาร้อยเล่มเกวียน เจ้ากำลังจักคาบท่านพี่ไปจากมือข้า เหตุใดเจ้าถึงทำเช่นนี้” จำปาเข้ามาทุบตีหญิงสาวที่นั่งอยู่บนพื้นดินพื้นหญ้าด้วยฝีมือของตนเอง

“ขะ ข้า ทะ ทำกระไรให้เจ้าไม่พอใจฤๅ” ถึงแม้ว่าเธอจะเจ็บที่โดนอีกฝ่ายกระทำ พลางคว้าสองมือของจำปาเอาไว้ได้ทัน ก่อนที่เธอจะระบมไปมากกว่านี้

“ปะ ปล่อยข้าประเดี๋ยวนี้ อย่าเอามือสกปรก ๆ ของเจ้ามาแตะเนื้อต้องตัวของข้า สตรีอย่างเจ้าจักทอดสะพานให้พวกบ่าวไพร่ ข้าจักไม่โกรธเท่าที่เจ้าทอดสะพานให้ท่านพี่” ใบหน้าโกรธเกรี้ยวที่แดงก่ำ ฝ่ามือกำหมัดเข้าหากันจนแน่น