ตะกร้าว่าง
โปรยปราย 1“อย่ามาทำหูหนวกตาบอดแบบนี้นะคะ แนทบอกว่าแนทท้อง พี่ศรันย์ไม่ได้ยินหรือไง!”“ได้ยินแล้วทำไม”“พี่ศรันย์ต้องรับผิดชอบแนท”คนที่ต้องรับผิดชอบผู้หญิงท้องสิบสองสัปดาห์กระตุกยิ้มมุมปาก สีหน้าแววตาไม่ได้สะทกสะท้านอะไรกับสิ่งที่รับรู้เลย มีเพียงคิ้วหนาที่เลิกสูงขึ้น“อ้อนวอนพี่ก่อนสิ เผื่อบางทีไอ้ชาวไร่ที่เต็มไปด้วยกลิ่นดินสาปโคลนคนนี้มันอาจจะเวทนาแนทขึ้นมาบ้างก็ได้”--------------------------------โปรยปราย 2“กลับเข้าไปในงานเดี๋ยวนี้ พี่จะไปกินเหล้าต่อ!”คนจะรีบไปกินเหล้าต่อพูดพลางปลดกระดุมลงมากลางอก พร้อมกับพับแขนเสื้อเชิ้ตขึ้นมา “มีปัญหาอะไรอีก!”“แนทเจ็บนม”“เจ็บนมแล้วจะให้ทำยังไง! เจ็บก็ต้องทน คนท้องเขาก็นมคัดกันทั้งนั้น”คนท้องได้ยินก็หน้าจ๋อยสนิท เธอไม่รู้หรอกว่าทำไมศรันย์ถึงรู้ดีไปหมด แต่เธออาจจะไม่เจ็บแบบนี้เลยถ้าเมื่อครู่จะไม่เข้าไปอาเจียนจนสะเทือนถึงเต้าทรวงอันเปราะบาง“เดี๋ยวแนทไปหายาพารากินก่อน แล้วจะตามลงไปค่ะ”“ไม่ต้องกิน บอกมาว่าพี่ต้องทำยังไง ทำยังไงก็ได้ที่ไม่ต้องกินยาแก้ปวด!”
คุกกี้ช่วยให้เราสามารถให้บริการจากเราได้ คุณควรยินยอมเปิดใช้งานคุกกี้