เดิมพันของเค้ก

"ไม่ได้อยากจีบ" — เค้ก
“I overplayed my hand, I’ll never fall into it again” — ทอย


[เค้ก] เชฟลูกครึ่งสวิส - ลูกเสี้ยวอังกฤษไทยบังเอิญเจอกับ [ทอย] สจ๊วตสายการบินดัง ณ โซนสูบบุหรี่ร้านเหล้า ที่ที่เขาตั้งใจปลีกตัวออกมาจากความวุ่นวายและน่าเบื่อเพื่ออัดนิโคตินและนั่งทิ้งอารมณ์เงียบๆ ทว่าดันต้องมานั่งเป็นสักขีพยายานในการแตกสลายเป็นเสี่ยงๆ ของใครบางคนที่ตัดสัมพันธ์กับคนรักผ่านโทรศัพท์ มิหนำซ้ำใครคนนั้นยังแย่งบุหรี่จากมือเขาไปหน้าตาเฉย แถมมานั่งร้องไห้ฟูมฟายระบายความเจ็บซ้ำจากสิ่งที่เขาไม่เคยจะศรัทธาอย่าง 'ความรัก' ให้ฟังเป็นวรรคเป็นเวร การเจอกันโดยบังเอิญในครั้งนั้นจะเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้าย หากสามวันให้หลังเค้กไม่ได้บังเอิญเจอทอยอีกบนไฟลต์บิน กรุงเทพ-ซูริค ในสถานการณ์ที่แตกต่างออกไปอย่างการที่เขาเดินทางในฐานะผู้โดยสารคนหนึ่ง ส่วนทอยทำหน้าที่เป็นลูกเรือบนเที่ยวบินดังกล่าว .. จุดเริ่มต้นเล็กๆ ที่เปลี่ยนแปลงสถานะจากคนแปลกหน้าของกันและกันไปเป็นเพื่อนที่เริ่มจะหักห้ามความรู้สึกตัวเองเอาไว้แค่คำว่า 'เพื่อน' ได้ยากมากขึ้นทุกที มันก็น่าตลกดีที่อุตส่าห์เดิมพันกับตัวเองด้วยตัวและหัวใจไว้ว่าชาตินี้จะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องไร้สาระอย่าง 'ความรัก' เพราะมั่นใจว่ายังไงซะคงไม่มีใครทลายกำแพงสูงลิบของตัวเองหรือปีนป่ายข้ามมาได้ แต่ยิ่งได้ใกล้ชิดกันมากเท่าไรก็ยิ่งรู้สึกเหมือนกำลังจะสูญเสียเดิมพันจนหมดตัว ยิ่งไปกว่านั้นทอยไม่ได้ฉุดดึงเขาให้ตกลงไปในจักรวาลแห่งรักด้วยซ้ำ .. ดันเป็นเขาเองต่างหากที่ยอมทิ้งดิ่งลงไปอย่าง 'เต็มใจ' เอง