เพียงแค่...เธอที่รัก

'เพราะเหตุการณ์บางอย่าง ทำให้ 'ณฐกานต์' ต้องออกจากงานกะทันหัน
โชคยังดีที่คืนเดียวกัน เพื่อนสนิทก็มีงานใหม่มาเสนอให้รวดเร็วทันใจ
งานใหม่...ที่มีทั้งเจ้านายผู้ใจดี เพื่อนร่วมงานที่น่ารัก
แถมที่ทำงานยังไม่ไกลจากที่พักอีกต่างหาก!
เหมือนอะไร ๆ ก็ดูดีไปหมดจนเธอเกือบลืมเลือนไป
...หนึ่งเหรียญมีสองด้านเสมอ...
และแน่นอนว่า โชคชะตาของผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งก็เช่นกัน'

-------------------------------------------------------------------------------------

"ผมคิดว่าคุณกันจะขอลาครึ่งวันเช้าเสียอีกนะครับ" เขาเอ่ยถามต่อจากขอบคุณกันสั้น ๆ หลังจากเธอมอบดอกกุหลาบขาวดอกนั้นถึงมือ และแน่นอนมันไม่ไกลจากที่สาวใหญ่คนพี่คิดจริงเสียด้วย

"กันมองว่าตัวเองไม่เป็นอะไรมากค่ะ เลยไม่ได้ขอลา"

"แล้วนี่...คุณธีหายดีแล้วหรือคะ" คนถามลอบสังเกตตั้งแต่ก้าวเข้ามาในเขตของเขาเลยทีเดียว ธีรวัฒน์พยักหน้าตอบง่าย ๆ หากดวงตาคมกริบจับจ้องใบหน้าซีดเล็กน้อยอยู่ชั่วอึดใจค่อยเอ่ยถามเสียงเรียบแฝงอ่อนใจลึก ๆ "คุณกันไหวแน่นะครับ..."

"กันโอเคจริง ๆ ค่ะคุณธี"

ก่อนหญิงสาวนึกได้อีกเรื่อง "ว่าแต่ คุณธีดีขึ้นแล้วจริง ๆ หรือคะ" ครั้นถามแล้วคนฟังขมวดคิ้วคล้ายไม่เข้าใจสิ่งที่เธอต้องการสื่อนัก จึงยอมอ้อมแอ้มอธิบายเพิ่มอีกหน่อย

"กันเห็นว่าเมื่อคืนคุณธีก็ดื่ม...เข้าไปด้วย อย่างนั้นจะไม่เป็นอะไรจริง ๆ หรือคะ"

เขาส่ายหน้านิด ๆ "ไม่มีปัญหาแน่นอนครับ อีกอย่างเช้านี้ผมก็ทานยาไปแล้วด้วย"

ณฐกานต์พอยิ้มออกมาได้บ้าง ขณะเดียวกันชายหนุ่มก็ทำท่านึกขึ้นได้ "และก็ขนมที่คุณกันทำเมื่อวานนี่ มันมีกี่ชิ้นหรือครับ" พอธีรวัฒน์เห็นอีกฝ่ายทำหน้างุนงงบ้างเลยถามต่ออีกนิด "...คุณมีเผื่อผมบ้างหรือเปล่า"

"คือผมอยากลองกินฝีมือคุณด้วยน่ะครับ...จะได้ไหม"

"อา... ก็ได้ค่ะคุณธี ยังไงเดี๋ยวคุณธีจะรับตอนไหนก็บอกกันได้เลยนะคะ"

พอได้คำตอบแสนน่าพึงใจ คนฟังคล้ายอารมณ์ดีกว่าเป็นเท่าตัว มันอาจจะไม่ได้แสดงออกผ่านท่าทางขรึม ๆ ของเขาหรอก มันฉายชัดในแววตาเป็นประกายของชายหนุ่มมากกว่า ซึ่งณฐกานต์ย่อมไม่พลาดการสังเกตเห็นมัน พลางครุ่นคิดว่าเขาอาจกำลังมองหาคนช่วยงานครัวเพิ่มด้วยเผื่อกรณีฉุกเฉินก็เป็นได้ เพราะลูกจ้างในร้านถือว่าน้อยเมื่อเทียบกับพื้นที่ร้านและปริมาณลูกค้าที่มีในแต่ละวัน ต่อให้คิดเป็นค่าเฉลี่ย

"ขอเป็นช่วงปิดร้านแล้วกันครับ" ผู้จัดการคนปัจจุบันว่า

"เหมือนวันนี้ผมอาจต้องอยู่เคลียร์เอกสารมากหน่อย มีของว่างเป็นขนมสักชิ้นคงจะดี"

หญิงสาวรู้สึกประหลาดผสมตงิดใจอยู่บ้าง เหมือนมีบางอย่างที่มันดูไม่ค่อยไปทางเดียวกันนักทว่าจนใจตรงไม่รู้ว่าสิ่งนั้นคืออะไรเช่นกัน ได้แต่เอ่ยรับคำตามประสาลูกน้องที่ดี "รับทราบแล้วค่ะ" พลางมอบรอยยิ้มปิดท้าย เตรียมหมุนตัวเดินออกจากห้องผู้จัดการ แต่ว่า...

"อ้อ ผมขอบคุณด้วยนะครับ สำหรับเรื่องเมื่อวาน"

"คะ..." ณฐกานต์จำต้องหยุดตัวเองกะทันหัน "เรื่องอะไรหรือคะ"

"คุณพจน์บอกผมว่าคุณกันช่วยขึ้นมาดูผมช่วงบ่าย"

เธอพยักหน้าน้อย ๆ ในใจไม่คิดเลยว่าเขาจะพูดถึงเรื่องนั้น "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แต่ความจริงคือพอดีตอนนั้นคุณพจน์กลัวติดพันลูกค้าเลยให้กันเข้ามาแทน เท่านั้นเองนะคะ"

"ผมหมายถึงเรื่องเช็ดตัวกับดอกไม้ด้วยครับ"

-------------------------------------------------------------------------------------

'เพียงแค่...เธอที่รัก' เป็นนิยายรักที่จะว่าหวานก็ไม่เชิง ขมก็ไม่ใช่
ทั้งที่เดิมตั้งใจให้เป็นนิยายรักใสๆ อ่านคลายเครียดได้สบายๆ
สุดท้ายกลายเป็นนิยายรักไม่หวือหวา ไม่มีนางร้าย
ออกแนว Slice of life นิดๆ มีอะไรให้ได้ขบคิดหน่อยๆ ซะอีก
ใครอ่านจบแล้วก็สามารถกดหัวใจหรือพูดคุยคอมเมนต์หากันได้ตามสะดวก
ถ้ามีตรงไหนที่ผิดพลาดไป แนะนำได้เลยนะคะ พร้อมรับฟังค่ะ
สุดท้ายนี้...หวังว่าทุกคนจะเอ็นดูคุณธียายกันและชาวแก๊งกันนะคะ