นิยายชุด เมียรัก ลำดับที่ 3
เรื่อง เมียรักของนับพัน
คำเตือน : นิยายเรื่องนี้มีฉากอิโรติก เลิฟซีนที่ดุเดือด แฝงความจิตเล็กๆ ในก้นบึ้งของคน มีความรุนแรงทั้งทางด้านคำพูด และการกระทำค่อนข้างมาก ควรใช้วิจารณญาณก่อนเสพนะคะ (เราเตือนคุณแล้วนะ !)
โปรยปราย
ทางทฤษฎีเธอคือ ‘ลูกศิษย์’ แต่ในทางปฏิบัติเธอนั้นคือ ‘เมีย’
ในขณะที่เขาไม่ต้องการเปิดเผยว่ามีใคร เธอกลับอยากได้สถานะที่ชัดเจน
เมื่อความต้องการสวนทางกัน พันธะระหว่างเราจึงถึงทางแยก
ฉาด !
ความรู้สึกเจ็บจนชาและเห่อร้อนที่แก้มซีกหนึ่ง กับเสียงวิ้งๆ ที่ก้องสะท้อนอยู่ในหู บอกให้รู้ว่าที่เขาได้รับไม่ใช่การตบธรรมดา เสียงของมันเหมือนมีคนเอาฉาบมาตีข้างหูยังไงยังงั้น ความเจ็บกับความโกรธทวีขึ้นเป็นริ้วๆ
“นี่กล้า !!...”
แต่ยังไม่ทันที่นับพันจะสาดอารมณ์ใส่หญิงสาวที่เหวี่ยงน้ำหนักมือฟาดมาที่แก้มเขาเต็มแรง เจ้าของใบหน้าสวยหวานและลำคอระหงก็ยืดยื่นเข้ามาใกล้เขาเท่าที่ท่วงท่าการร่วมรัก ณ ปัจจุบันจะอำนวยได้ พร้อมกันนั้นช่ออัญชันยังหลับตาโดยที่แพขนตาชุ่มไปด้วยหยาดน้ำจนแน่น
“บีบคอช่อเลยค่ะ ทำให้ช่อตายสมใจคุณในความผิดที่ช่อไม่เคยได้ก่อ… แต่หากจะมีความพลาดพลั้งใดในชีวิตก่อนหน้านี้ ก็คงมีแค่เรื่องเดียว คือช่อเคยหลงรักผู้ชายสารเลวแบบคุณ”
“ได้… ได้สิ” เสียงเข้มคำรามต่ำจนคนถูกขู่ข่มขวัญตัวสั่นอย่างเห็นได้ชัด
ในขณะที่สาวน้อยผู้บอบช้ำไปทั้งกายและใจคิดว่าคงถูกทำร้ายสักทางแน่ๆ อยู่แล้ว เธอจึงสูดลมหายใจเข้าปอดไปเป็นเฮือกสุดท้าย ไม่แน่ว่าหลังจากนี้เธออาจไม่มีโอกาสได้ทำเช่นนี้อีกแล้ว
แต่จนแล้วจนรอด เธอก็ยังอยู่ดี ไม่ได้เจ็บหรือปวดตรงไหนเพิ่มจากที่เจ็บมาก่อนหน้า
“ทำไมไม่ฆ่าช่อให้ตายไปเลยละค่ะ อ๊ะ…”
“ตายแบบนั้นมันจะไปสนุกอะไร”
“กรี๊ดดดดดดดดดดด”
***แถมๆ***
“ผู้หญิงที่ถูกข่มขืนเขาคงไม่เสร็จหรอกมั้ง...” รอยยิ้มแสนร้ายก่อนหน้าถูกแปรเปลี่ยนเป็นริมฝีปากบางเฉียบเหยียดเกือบจะเป็นเส้นตรงดังเดิม “แล้วผมก็มั่นใจว่าทำช่อถึงจุดสุดยอดได้ เริ่มเลยมั้ยล่ะ”
“อื้อ ไม่นะคะ !” เธอดิ้นหลบการโจมตีของใบหน้าเขา แต่ก็เหมือนนับพันจะรู้ทัน เพราะเขาทั้งกำและกดข้อแขนเธอทั้งสองข้างไว้กับที่นอน เธอไม่ให้เขารุกรานที่หน้า เขาก็เปลี่ยนเป้าหมายไปที่ซอกคอและเนินอกแทน
ผ่านไปสักพักเสื้อโปโลสกรีนลายตราคณะและมหาวิทยาลัยก็ถูกดึงออกทางศีรษะแล้วเหวี่ยงทิ้ง ไม่ต่างจากชิ้นก่อนหน้านี้
“ถ้าไม่กลัวจะหมดแรงเดินออกจากห้องไม่ไหว หลังเรานอนด้วยกันจนเสร็จแล้ว จะดิ้นต่ออีกก็ได้ ดิ้นแรงๆ เลยยิ่งดี”
“ช่อไม่นอนกับคุณ”
“เลือกได้เหรอ”
“ถ้าคุณทำอะไรช่อ ช่อจะร้องให้คนช่วย”
“ตอนนี้ก็ไม่ได้ปิดปากไว้นี่... อ่อ นอกจากเวลาที่จูบน่ะนะ” ปากเขาตอบโต้ ส่วนมือก็สาละวนปลดเข็มขัดออกจากกางเกง
***อีกสักหน่อย เป็นของหวานนะคะ***
“เกะกะ !” เมื่อทำอะไรไม่ได้ชายหนุ่มจึงถลกแล้วสะบัดผ้านวมที่เคยปกปิดท่อนล่างของใครบางคน ก่อนจะเขี่ยมันทิ้งไปปลายเตียงแทน
เมื่อเห็นท่าไม่ดีเข้า เพราะกลัวนับพันจะบ้าดีเดือดขึ้นมาอีก เธอจึงไม่คิดต่อล้อต่อเถียงกับเขา ข้อมือเธอหลุดออกตอนนับพันหันไปเล่นงานผ้าห่ม เสื้อผ้าทุกชิ้นเธอก็เห็นแล้วว่ามันกองอยู่ตรงตำแหน่งไหนบ้าง อาการปวดหนึบที่ท้องทุเลาลงมากแล้ว ช่ออัญชันจึงรีบวาดขากำลังจะลุกหนีไปให้ทันก่อนเขารู้ตัว
“จะไปไหน”
“อื้อ... ปล่อยนะคะ” แต่ทั้งหมดทั้งมวลนั่นก็ยังช้ากว่านับพันอยู่ดี
“คิดเหรอว่าจะยอมปล่อยไปจริงๆ”
“ถึงไม่ปล่อยตอนนี้ แต่ต่อไปก็ต้องปล่อยอยู่ดีค่ะ คุณกักขังช่อไปตลอดไม่ได้หรอก”
“อย่าไปพูดถึงเรื่องของวันข้างหน้าเลย เอาแค่ตอนนี้ก่อนเถอะ”
“คุณจะทำอะไรช่ออีกคะ” เธอเบี่ยงหลบการรุกคืบอุกอาจของใบหน้าที่ก้มลงมา
“ต้องให้พูดเหรอ”
“อย่านะคะ ช่อไม่ไหวแล้วจริงๆ”
“ก็เห็นยังปากเก่ง ฤทธิ์เยอะ”
“ช่อใช้มือดึงผมคุณ ใช้ปากว่าคุณ มะ... ไม่ได้ใช้อย่างอื่น”
หน้าสาวแดงซ่านขึ้นมาเสียเฉยๆ เมื่อพูดถึง ‘อย่างอื่น’ และถึงแม้เขาไม่ได้มองตามสายตาหวาดหวั่นที่ก้มต่ำลงมาแถวๆ กึ่งกลางร่างสาว ก็พอเดาได้ว่าที่บอกไม่ไหวน่ะ คืออะไรที่ไม่ไหว
“ตรงนั้นไม่ไหว ตรงอื่นก็ยังมี”
“ตรงไหน...” เธอหยุดคำถามลงฉับเมื่อเห็นสายตาวิบวับแต่หมายมั่นเอาจริง กับความรู้สึกโดนบีบที่สะโพกหนุบหนับไม่หยุด ซึ่งก็ไม่รู้ว่านับพันสอดมือไปตรงจุดนั้นตั้งแต่ตอนไหน
ทุกอย่างเกิดขึ้นไวมาก เริ่มจากคนมักมากกอดรัดฟัดเหวี่ยงแล้วพลิกตัวเธอนอนคว่ำกับเตียง แผ่นหลังถูกกดไว้ด้วยเนื้อตัวหนาหนัก สะโพกสาวก็โดนลูบไล้ ถูไถ ขยุ้มขยำไม่หยุดสลับกับการใช้มือตีเพียะลงไปให้ได้แสบๆ คันๆ
“ไม่ได้นะคะ !”
