เมื่อฉันเป็นเพื่อนสนิทกับ 'ลม'

เผลอแป๊บ ๆ ฉันก็กระโดดเป็นเด็กมัธยมพร้อม ๆ กับมีเจ้าลมติดเง็กอยู่ด้วย สงสัยมันจะชอบฉันเป็นพิเศษ

กี่ปี ๆ ก็รักฉันเหนียวแน่นหนึบ

โชคดีหน่อยที่ตอนนั้นไม่ต้องเดินไปโรงเรียนเป็นกิโลแล้ว ปีแรกอาศัยอยู่บ้านพักครู แต่อยู่ได้ปีเดียวโรงเรียนก็เกิดน้ำท่วมใหญ่

ครั้งนั้นทั้งตำบลกลายเป็นทะเลชาเย็น (สีน้ำนี่ใช่เลย แต่ไม่เคยตักมาดื่มนะไม่แน่ใจว่ารสชาติจะใกล้เคียงหรือเปล่า แหะ ๆ) ไปหลายเดือนทีเดียว

หลังจากน้ำลดฉันเลยตัดสินใจกลับบ้าน มาอาศัยรถ ‘รับ-ส่งนักเรียน’ ในหมู่บ้านไปโรงเรียนแทน อันนี้สนุกอย่าบอกใคร ๆ