เมื่อรักมาโปรด

เมื่อในชีวิตไม่เคยมีผู้ชายดี ๆ ผ่านเข้ามา ลภัสรดาจึงตั้งใจว่าจะลองจ่ายเงินซื้อเวลาให้ผู้ชายมานั่งพะเน้าพะนอเอาใจดูสักที ไหนเลยจะคาดคิดว่าเขาไม่ยอมคุยเฉย ๆ แต่ดันลากเธอขึ้นห้องไปด้วย!


เปรมธวัชรู้สึกตัวตื่นเพราะร่างกายต้องการเข้าห้องน้ำ เขาควานมือไปข้างตัวแล้วก็ต้องลืมตาโพลงเมื่อสัมผัสได้ถึงที่นอนว่างเปล่าทั้งที่ควรจะมีใครคนหนึ่งอยู่ข้าง ๆ ที่นอนเย็นเฉียบไร้ไออุ่นบอกเขาว่าเธอไม่ได้อยู่ที่นี่นานแล้ว ชายหนุ่มลุกขึ้นมองไปรอบห้องก็พบว่าในนี้มีเพียงเขาโดยลำพัง ถ้าไม่ใช่เพราะรอยเลือดจาง ๆ บนผ้าปูที่นอนกับกลิ่นน้ำหอมของเธอที่ยังติดบนหมอน เขาคงคิดว่าเรื่องเมื่อคืนเป็นแค่ฝันไป อ้อ! ซองถุงยางอนามัยที่เกลื่อนกลาดก็เป็นหลักฐานว่าเมื่อคืนเขาลืมตัวขนาดไหน
เจ้าของห้องเดินไปเข้าห้องน้ำ จนออกมาที่ห้องนั่งเล่นก็ไม่มีร่องรอยว่ามีคนอื่นอยู่ในห้องนี้ เขากลับเข้ามาในห้องนอน มองหาอะไรบางอย่างที่เธออาจจะทิ้งไว้ให้เขาติดต่อเธอได้อีกครั้ง เขารู้แค่ชื่อเล่นเธอ แม้แต่เบอร์โทรศัพท์ก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำ เขาหยิบกระเป๋าสตางค์ของตัวเองที่อยู่บนโต๊ะหน้าทีวีมาเปิดดู เงินสดในนั้นยังอยู่ครบ บัตรต่าง ๆ อยู่ในที่ของมันอย่างเรียบร้อย เธอคงไม่ใช่มิจฉาชีพ เขาระแวงมากไปเอง
พอชายหนุ่มกลับมาที่เตียงอีกครั้งก็เหลือบไปเห็นแบงก์พันที่วางอยู่บนโต๊ะหัวเตียงท่ามกลางซองถุงยางที่เขาทิ้งเรี่ยราด เมื่อครู่เขาไม่ทันมองเพราะสีมันกลืนกับของบนโต๊ะและมันก็ถูกวางไว้ล่างสุด เปรมธวัชคว้ามาถืออย่างงุนงง เขาแน่ใจว่าเมื่อคืนไม่ได้วางเงินเอาไว้ตรงนี้แน่นอน มีโน้ตเล็ก ๆ เขียนด้วยลายมือเป็นระเบียบวางอยู่ใกล้ ๆ
‘ค่าตัวของคุณเปรม พีชสนุกมาก ขอบคุณนะคะ’
เวร! เธอคิดว่าเขาขายตัวหรือไง แล้วนี่มันอะไรกัน? นายเปรมธวัชมีค่าตัวแค่นี้เนี่ยนะ?