เล่ห์รัก ร้ายเดียงสา

ติณณ์ ตรัยณรงค์

ผู้จัดการไร่หนุ่มวัย 29 ปี

อิงฟ้า โรจนสุวรรณ

คุณหนูสาวผู้เอาแต่ใจวัย 21 ปี

เรื่องราวระหว่างคุณหนูคนงามจอมยั่ว VS เพื่อนพี่ชายที่มีสถานะเป็นผู้จัดการไร่

คนหนึ่งวิ่งไล่ คนหนึ่งวิ่งหนี

แต่ยิ่งหนีเท่าไหร่ก็เหมือนจะยิ่งใกล้กว่าเดิม...

______________________________________

“ติณณ์ขา”

“ครับ”

“ฟ้าปวดขาจังเลยค่ะ ถ้าไม่เป็นการรบกวนจนเกินไป ช่วยนวดขาให้ฟ้าได้ไหมคะ เราจะสลับกันนวดก็ได้ ติณณ์นวดให้ฟ้าก่อน แล้วเดี๋ยวฟ้านวดให้ติณณ์บ้าง จะได้ไม่เป็นการเอาเปรียบกัน” เธอลองยื่นข้อเสนอพลางก้มลงบีบนวดปลีน่องของตัวเอง แล้วช้อนสายตาขึ้นมองใบหน้าคร้ามคมที่กำลังเคร่งเครียด มุมปากกดยิ้มเล็กน้อยเมื่อชายหนุ่มเบือนหน้าหลบไปมองอีกทาง

“ผมมียาแก้ปวดชนิดทา คุณหนูเอาไปทาได้ตามสบายเลยครับ หลอดที่วางอยู่บนโต๊ะ ยี่ห้อนี้ดีมาก ผมใช้เป็นประจำเวลาปวดเมื่อย”ชี้นิ้วไปยังหลอดยาที่ว่าเป็นอีกครั้งที่เขาไม่กล้ามองต่ำเลย เพราะกลัวว่าถ้าเผลอจ้องมองนานๆ เข้าจะไม่สามารถถอนสายตาตัวเองออกจากความอวบอัดของก้อนเนื้อตูมเต่งน่าดอมดมที่ล่อตาล่อใจภายใต้ชุดนอนบางเบาได้ อิงฟ้ากลายเป็นคนช่างยั่วแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันไอ้ตรงกลางลำตัวนี่ไม่ต้องพูดถึง แข็งจนไม่รู้จะแข็งยังไงแล้วใจพยายามต่อต้าน แต่ร่างกายมันกลับไม่ยอมฟัง สั่งยังไงมันก็ไม่อาจสงบ หากเป็นผู้ชายคนอื่นเขาเชื่อเลยว่าจะต้องกระโจนเข้าใส่โดยไม่ต้องคิดให้เสียเวลา

“แต่ฟ้าอยากให้ติณณ์นวด และทายาให้นี่คะ ฟ้าปวดมากนวดเองไม่ถนัดมือหรอกค่ะ แต่ถ้าติณณ์ลำบากใจมากก็ไม่เป็นไรค่ะฟ้าทนเอาก็ได้” หญิงสาวยิ้มอ่อน แสร้งพูดเสียงหวานปนเศร้า เธอปวดจริงไม่ได้เสแสร้ง โดยเฉพาะตรงน่อง เพราะใส่ส้นสูงเดินนานไปหน่อยคู่นี้สวยจริงแต่ใส่ไม่สบายเท้าเท่าไหร่หากต้องเดินเยอะ แต่ก็ไม่ได้มากมายเท่าไหร่ เธอชินแล้ว อยากสวยต้องอาศัยความอดทน และอยากอ้อนคนใจแข็งดูว่าเขาจะทำเช่นไร

“ยกขาขึ้นมาครับ หนักมือไปก็บอกละกัน คนใช้แรงงานอย่างผมอาจจะทำให้คุณหนูเจ็บตัวได้” จริงๆ แล้วเขาคิดว่าตัวเองมีทางเลือกที่จะไม่ทำตามความต้องการของอิงฟ้า แต่ใจเจ้ากรรมมันกลับเลือกหนทางนี้ปากที่ปกติมีหูรูดวันนี้ดันไว

“รบกวนติณณ์ด้วยนะคะ และฟ้าเชื่อมั่นว่าติณณ์จะไม่ทำให้ฟ้าต้องเจ็บตัว” อิงฟ้ายิ้มหวานเมื่อในที่สุดมนุษย์หน้าเข้มก็ยอมจำนนต่อเธออีกครั้งจนได้ และเธอเข้าใจที่เขาพูดเป็นอย่างดี พลางเอนตัวลงนอนพาดศีรษะไว้กับที่พักแขนของโซฟา ผมยาวแผ่สยายกองลงบนพื้นขาขาวผ่องยกขึ้นพาดตักแกร่ง

ด้วยความที่กระโปรงมันสั้นมาก พออิงฟ้ายกขาขึ้น และไม่ทันได้เบี่ยงสายตาไปมองที่อื่น เขาจึงเห็นกางเกงในลายลูกไม้สีแดงสดเต็มๆ ใบหน้าร้อนวูบ มันเป็นอะไรที่อธิบายไม่ได้ คือมัน โอ สีแดงร้อนแรงตบท้ายทอยเรียกสติ สะบัดหน้า ก่อนจะเริ่มต้นนวดที่เท้าบอบบางเป็นอันดับแรก ความอ่อนนุ่มที่กำลังสัมผัสอยู่ตอนนี้ทำเอาใจสั่นเกินอัตรา เกี่ยวโยงกับสิ่งที่เห็นก่อนหน้าด้วย มันเลยยากแก่การควบคุมพยายามทุ่มเทความสนใจให้กับการนวดเพียงอย่างเดียว แต่มันก็ทำได้ยากมากเหลือเกิน ถ้าจะพูดให้ถูกคือกำลังฆ่าตัวเองทางอ้อม

ด้านคนที่นอนรับการบริการหลับตาพริ้ม มุมปากแย้มยิ้มน้อยๆ อย่างเป็นสุข ผิดกับหมอนวดจำเป็นที่มีสีหน้าเคร่งเครียด

“ติณณ์นวดดีจังเลยค่ะ มือเบ๊าเบา ฟ้าชอบ ต้องอ้อนให้ติณณ์นวดให้บ่อยๆ แล้ว อืม...สาบยจัง อย่าไปเที่ยวนวดให้ผู้หญิงที่ไหนนอกจากฟ้านะคะ” อิงฟ้าลืมตาขึ้นมามอง และท่าทางที่ดูตั้งใจจนเกินเหตุ ทำเอาเธออดที่จะแอบหัวเราะไม่ได้ หน้านี่ยุ่ง คิ้วนี่ขมวดแน่นเชียวเครียดอะไรขนาดนั้นก็ไม่รู้

ติณณ์ก็ยังเป็นนายติณณ์ที่ชอบบ่น และหงุดหงิดง่ายเหมือนเดิม กับคนอื่นเขาไม่ขนาดนี้นะ แต่กับเธอเขาจะเป็นอย่างนี้ เพิ่มเติมคือความคมเข้มของใบหน้าที่มากกว่าเก่า ถึงไม่ได้หล่อเหลาชนิดที่ชวนเหลียวหลังให้มองตามไปจนสุดสายตาเหมือนผู้ชายหล่อลากไส้ก็จริง แต่จะมีสักกี่คนที่น่าค้นหาทั้งที่เจ้าตัวไม่ได้ทำอะไรเลย ติณณ์มีเสน่ห์ในแบบฉบับของเขา และเธอก็ไม่อยากให้ใครได้เห็นหรือคิดเหมือนอย่างเธอด้วย

เสียงครางของอิงฟ้าทำเอาหมอนวดจำเป็นถึงกับร้อนฉ่าระลอกแล้วระลอกเล่า ตั้งใจจะไม่มองใบหน้าพริ้มเพราก็อดที่จะเหลือบขึ้นมองไม่ได้ สีหน้าแห่งความสุข และเสียงหวานๆ ช่างเข้ากันเหลือเกิน จากฝ่าเท้าเลื่อนขึ้นมาที่ปลีน่อง บีบนวดด้วยมือที่ค่อนข้างจะสั่นเทา มันทรมานตัวเองเกินไป

“อืม...ดีจังเลยค่ะติณณ์ รู้สึกดีขึ้นมากเลยค่ะ ขาเบาเชียว”

“เออ...ถ้าคุณหนูค่อยยังชั่วขึ้นบ้างแล้ว ผมขอตัวเข้าไปนอนพักผ่อนเอาแรงก่อนนะครับ คุณหนูเองก็อย่านอนดึกมากนักนะครับ”ชายหนุ่มพูดรัวเร็ว และมองใบหน้าสวยที่เอียงคอมองเขาแบบผ่านๆ ลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปทางห้องนอนแขกที่เขาใช้พักพิงในทันทีอย่างไม่รอช้า กลับไร่ครั้งนี้มีแนวโน้มว่าคงต้องพกกระปุกยาแก้ปวดเอาไว้ที่ตัวตลอดแล้วล่ะ

“…”

“ฝันดีครับ” และเขาบอกฝันดีโดยที่ไม่หันกลับมามอง

อิงฟ้าไม่ได้ว่าอะไรเมื่อเขาเหมารวมเอาเองว่าเธอโอเคแล้ว จากการนวดที่ไม่ถึงสิบนาที แถมยังเดินจากไปแบบทื่อๆ โดยที่เธอยังไม่ทันได้เอ่ยปากบอกให้พอ ทำเพียงอมยิ้ม และมองตามแผ่นหลังกว้างไปจนลับสายตา

“ให้นวดแค่นี้ถึงกับทนไม่ไหว ต้องรีบเดินจ้ำหนีหน้าฟ้าเข้าห้องนอนเลยเหรอคะติณณ์ขา คืนนี้ฟ้ายอมปล่อยไปก่อนก็ได้ เห็นว่าเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว ไม่อย่างนั้นอย่าหวังเลยว่าฟ้าจะยอมง่ายๆ ต่อจากนี้เตรียมตัวรับมือกับฟ้าเอาไว้ให้ดีเถอะค่ะ ฟ้าจะไม่ยอมปล่อยให้ติณณ์ทำกับฟ้าเหมือนที่แล้วมาอีกแน่”