เสน่หามนตรา

"อยากได้สิทธิ์...ผมจะมอบสิทธิ์นั้นให้คุณเอง!" เชคฮ บราฮิมปรี่ประชิดตัวม่านฟ้าเร็วไว ร่างกายใหญ่กำยำกำลังโอบรัดร่างบางจนแทบไม่มีช่องว่างให้ไหวติง

"อ๊าย!!...ปล่อยนะ ทำกับฉันแบบนี้ไม่ได้...อื้อ ปล่อย!...อื้อ อื้ม” ดวงตาสีนิลเบิกกว้าง เมื่อถูกรุกล้ำบดจูบด้วยเรียวปากหนา ลิ้นร้อนผ่าสอดแทรกชอนไชในโพรงปากเล็กที่ถูกมือหนาบีบปากให้ง่ายต่อการสอดลิ้น มือบางพยายามขัดขืนทุบตีร่างใหญ่อย่างสะเปะสะปะ แต่ก็ไม่อาจรอดพ้น ถูกคนตัวใหญ่จับไขว้หลังรั้งไว้ จนไม่อาจหนีพ้น

...แผ่นหลังบางกระทบกับพื้นที่นอนนุ่ม ตามด้วยร่างกำยำที่ทาบทับ พร้อมกลีบปากหนาบดจูบอย่างหนักหน่วง จนม่านฟ้ารู้สึกเจ็บแปลบบริเวณริมฝีปาก พยายามเบือนหน้าหนีแต่ก็ไม่อาจพ้น หญิงร่างเล็กบอบบางหรือจะสู้ร่างใหญ่สมชายชาตรีได้


"อื้อ ปล่อยฉัน! ไอ้บ้า" ม่านฟ้าพยายามเปล่งเสียงห้ามปรามเมื่อ เชคฮ บราฮิม ค่อยๆ ลากปลายลิ้นไล่เลียกายสาวผ่านเนื้อผ้าที่ขวางกั้น แม้นกระนั้นก็ทำเอาสาวเจ้าขนลุกสั่นสะท้านไปทั้งตัว
"ฮือ...ปล่อย ขอร้อง" คำวิงวอนทั้งน้ำตาที่ม่านฟ้าเปล่งออกมายังไม่สามารถหยุดการกระทำของเขาได้ ร่างใหญ่คาบคร่อมพร้อมสายตาที่มองมาอย่างจดจ้อง แต่คนที่อยู่เบื้องล่างนั้นน้ำตาไหลรินอย่างไม่ขาดสาย

"เป็นของผมคนเดียว ม่านฟ้า"