'พี่ควีน' คือรักแรกของฉัน ไม่สิ! ตอนนี้ต้องเป็น คุณควีน
สิบปีที่แล้วตอนอยู่มหาลัยเธอเป็นถึงดาวคณะที่ใครก็ต่างหมายปองอยากได้มาครอบครองกันทั้งนั้น ก็เธอทั้งสวยทั้งรวย เก่งวิชาการและกิจกรรมครบจบในคนๆ เดียวเป็นใครจะไม่อยากได้บ้าง แต่น่าเสียดายแทนหนุ่มๆ พวกนั้นเพราะหล่อนเลือก 'ฉัน' ค่ะ ฉันเป็นเด็กบ้านๆ ที่หน้าตาธรรมดาไม่ได้โดดเด่นอะไร ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงไปเข้าตาคนอย่างเธอ ตอนนั้นเราคบกันอย่างเปิดเผย เธอป่าวประกาศไปทั่วว่าฉันคือแฟนของเธอ มันก็ดีอยู่หรอกนะเพียงแต่ฉันแค่สงสัยว่าเธอไม่อายบ้างหรือยังไงกันทั้งๆ ที่เราเป็นผู้หญิงด้วยกันทั้งคู่ ถึงจะเคยคุยกันในเรื่องนี้แต่เธอก็ทำหูทวนลม ยังคงทำตัวโฉ่งฉ่างไม่แคร์โลกไม่แคร์สังคมต่อไป
อะไรๆ ก็เป็นไปด้วยดีจนกระทั่งฉันขึ้นมหาลัยปีสาม จู่ๆ เธอก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย
เธอหายไปเลย หายไปเฉยๆ โดยไม่บอกกล่าวอะไรใดๆ ทั้งสิ้น ติดต่อไม่ได้โทรไปไม่รับ ไปถามรุ่นพี่ที่เป็นเพื่อนของเธอก็ไม่มีใครรู้ จนกระทั่งบ่ายวันหนึ่งขณะที่ฉันนั่งกินข้าวด้วยความห่อเหี่ยวหัวใจอยู่ในโรงอาหารประจำมหาลัย เป็นบ่ายที่ฉันตระหนักได้ว่าเธอ...ทิ้งฉันไปอย่างสมบูรณ์โดยไม่มีแม้แต่คำร่ำลา
'ควีน ธีรยา ลูกสาวเจ้าของธุรกิจนำเข้ารถซูเปอร์คาร์หรูเข้าพิธีมงคลสมรสกับ แมทธิว ควอน เศรษฐีหนุ่มลูกครึ่งอังกฤษ-เกาหลี ที่โรงแรม...'
เสียงพิธีกรหนุ่มในรายการบันเทิงชื่อดังที่ทางโรงอาหารเปิดค่อยๆ เบาลงเรื่อยๆ เพียงเพราะประสาทการรับรู้ของฉันดับอึ้งไปชั่วขณะหลังจากนั้น เสียงเจี๊ยวจ๊าวของผู้คนรอบด้านดังอื้ออึงพร้อมกับพากันมองมาที่ฉันเป็นตาเดียว
'อะไรกัน...นี่มันเรื่องอะไรกัน' ฉันตั้งคำถามซ้ำแล้วซ้ำเล่าถึงเรื่องที่ได้ยินและรับรู้มา น้ำตาไหลลงมาเป็นสายโดยไร้การสะอื้น หัวใจของฉันแทบจะหยุดเต้นไปเลย ณ ตอนนั้น ทำไมเธอถึงทำแบบนี้กับฉันได้ลง ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่เธอไปมีคนอื่น หรือแท้จริงแล้วฉันเองที่เป็นคนอื่น!?
ฉันไม่รู้อะไรเลย ไม่รู้เรื่องอะไรทั้งสิ้น และก็ปล่อยทุกอย่างให้เป็นปริศนาตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา แบกรับความเจ็บปวดอยู่ฝ่ายเดียวจนกระทั่ง 10 ปีต่อมา...
"ดิฉัน แสงเหนือ กวินตรา เป็นผู้จัดการฝ่ายการตลาดคนใหม่ของที่นี่ค่ะ"
"แสงเหนือ ทำไมชื่อนี้คุ้นๆ"
"แค่คุ้น...เองเหรอคะ?"
"ไม่ใช่ว่าเมื่อก่อน...เราเคยสนิทกันหรอกเหรอ?"
จะด้วยอะไรก็แล้วแต่ ฉันตั้งใจที่จะกลับมาเผชิญหน้ากับเธออีกครั้ง
สิบปีที่หลบไปพักฟื้นหัวใจตัวเอง สิบปีที่พยายามดึงตัวเองขึ้นมาจากหลุมแห่งความเจ็บปวด
และตอนนี้ฉันพร้อมแล้ว พร้อมที่จะกลับมา 'เอาคืน' อย่างสาสม
ให้สมกับที่เธอทอดทิ้งฉันไปในวันนั้น
ให้สมกับที่ฉัน เจ็บปวดจนเกือบจบชีวิตของตัวเอง.
