โหยหิวรัก

“อย่าบอกใครเด็ดขาดนะคะว่าเค้าใส่กางเกงในสีชมพู” เด็กน้อยรีบเอ่ยขอตาปริบๆ “ได้ครับ แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนนะครับ” “ข้อแลกเปลี่ยนอะไรเหรอคะ” เด็กหญิงแก้วกัลยาเอ่ยถาม “โตขึ้นต้องแต่งงานกับพี่นะครับ” “ทำไมต้องแต่งงานกับพี่ด้วยคะ” “เพราะพี่เป็นคู่หมั้นของน้องแก้วไงครับ” “คู่หมั้นคืออะไรเหรอคะ” เด็กน้อยถามอย่างไม่เข้าใจ “โตขึ้นก็จะรู้เองครับ” “ตอนนี้หนูก็โตแล้ว” เธอทำท่ายืดตัวให้สูงขึ้นแต่ยืดยังไงก็ไม่เท่าพี่ชายใจดีที่ช่วยเหลือเอาไว้ “ยังโตไม่พอ มาครับมาขี่หลังพี่” คเชนทร์นั่งยองๆ ลงตรงหน้า แก้วกัลยาปีนขึ้นไปบนหลังของเขาเพราะล้มเมื่อครู่ทำให้ปวดเข่าปวดแขนไปหมด คงปั่นจักรยานเองกลับไม่ไหว คเชนทร์หิ้วจักรยานคันเล็กๆ มาถือเอาไว้ด้วยมือข้างเดียวก่อนจะแบกเด็กน้อยพาเดินกลับบ้าน “พี่ชื่ออะไรเหรอคะ” “คเชนทร์ครับ เรียกพี่ว่าเชนนะครับคนดี” +++พี่หมอ อุ๊ย!” เธอดึงเขาอีกรอบ เขาเสียหลักล้มลงมาทาบทับร่างบอบบางอย่างไม่ทันตั้งตัว สายฟ้าที่ฟาดลงมาทำให้เธอได้สบดวงตาอ่อนโยน ที่เต็มไปด้วยความปรารถนาคู่นั้นอย่างชัดเจน คเชนทร์แนบริมฝีปากลงไปหา ครั้งนี้เธอไม่ได้เบี่ยงหลบ แต่กลับสะท้านตอบรับการบดจูบของเขาด้วยริมฝีปากสั่นระริก “กลัวเหรอครับ” เขาเอ่ยถาม คเชนทร์ถอนใจหนักๆ สุดจะหักห้ามใจกับความปรารถนาที่คุกรุ่นรุนแรงอยู่ในห้วงอารมณ์ ณ ขณะนี้นัก เขาบดคลึงปากของเธออย่างเรียกร้อง ปรารถนาเธอเหลือเกินในค่ำคืนนี้ มือของเขาเริ่มสัมผัสลูบโลม แก้วกัลยาครางแผ่วๆ สายฝนห่าใหญ่ด้านนอกทำให้อุณหภูมิในห้องลดลงอย่างฮวบฮาบ เธอเบียดร่างกายเข้าหา ตัวสั่นระริกเมื่อเขาปลดเปลื้องเสื้อผ้าของเธอออกจากกาย ปลายลิ้นร้อนหนาของเขากวาดเลียไปทั่วเรือนร่างเปลือยเปล่าของเธอ “เราเป็นคู่หมั้นกันแบบนี้ เคยมีอะไรกันหรือเปล่าคะ” เธอเอ่ยถามออกไปอย่างอยากรู้ สติอันน้อยนิดกำลังบอกให้เธอร้องถามออกไป “ไม่เคยครับ แก้วไม่อยากเห็นหน้าพี่เสียด้วยซ้ำ” เขาตอบเสียงแหบพร่า เอาตามจริงไม่โกหกให้เธอยินยอมพร้อมใจ “แล้วอุ๊ย! พี่หมอคือว่าแก้ว” เธอดันปลายคางของเขาออกห่าง ในขณะที่เขากำลังซุกไซ้เข้ามาหา ปากร้อนจึงงับเลียฝ่ามือของเธอเล่น แก้วกัลยาสะท้านคืนนี้เธอต้องตกเป็นของเขาจริงๆ ใช่ไหม