เล่มนี้เป็นบทสรุปของอิ๋งเฟิงกับหลิงเซียว แล้วก็เป็นจุดเริ่มต้นของหมิงจุนและหลิงเฟิง พวกเขาจะได้เกิดมาข้างๆกันและรักกันแบบนี้ตลอดไป T.T เป็นเรื่องที่อ่านแล้วชอบมากๆ ไม่เสียดายเลย แต่แอบรู้สึกว่าตัวละครอย่างเย่ว์อิงและซิงโหลวควรจะมีบทบาทกว่านี้ แอบเสียดาย แต่ก็นะ ตัวร้ายที่สุดก็คือจู่เยว่ อ่ะ เกลียดนาง ไม่เคยสงสารนางเลยแม้แต่นิดเดียว จุดจบแบบนี้แบบไร้คนที่รักนางอยู่ข้างๆก็สมควรแล้ว หลงอิ๋นก็ได้รับผลกรรมที่ไม่สามารถมาเกิดใหม่ด้วย แต่ทั้งหมดก็ทำเพื่อชาวเทียนซู่ อภัยได้ อ่านเรื่องนี้จบแล้วจะติดตามผลงานของสนพ.นี้และผู้เขียนคนนี้ต่อไปนะคับบ ❤️
สปอยล์
หลังๆของเล่มนี้คือสูญเสียเยอะมากๆ อาจไม่ค่อยมีบทหวานๆ เอาจริงๆ ครึ่งเล่มหลังแทบไม่มีบทหวานๆกันของพระนายเพราะเข้าสู่บทสรุป ไขปมต่างๆเพื่อปูให้เกิดเหตุการณ์ที่เป็นจุดจบของตัวร้าย และแอบงงนิดๆว่าวิญญาณดื้อที่ไม่ยอมไปเกิดนั้นเป็นใคร ก่อนที่จะตัดมาที่ชาติต่อมาของหมิงจุนกับหลิงเฟิง ใครที่อ่านแล้วช่วยมากระซิบบอกทีนะคับบ อีกอย่าง อยากให้ชาติต่อมาของเจ้าเจ้าผมแดงกับหลิงเซียวเป็นเพื่อนกันด้วย อยากให้มีต่ออีกสักนิด ให้ชดเชยความขมของตอนก่อนจบอีกสักตอนจัง