กล้องความทรงจำ

เนื้อหาทำให้นึกย้อนถึงความทรงจำในช่วงวัยมัธยมทีผ่านมา อาจจะไม่ได้เน้นการดำเนินเรื่องมากมาย แต่โดยรวมอ่านได้เรื่อยๆค่า

สื่อออกมาได้ดีเลยค่ะ

สำนวนลื่นไหลดีค่ะ เพียงแต่เรื่องเล่าออกจะเอื่อยเฉื่อยไปสักหน่อย แถมบางตอนยังใช้เทคนิค copy&paste ที่ชวนให้อ่านข้ามๆ ไปมั่ง

เนื้อเรื่องที่ถ่ายทอดออกมาทำให้รู้สึกเหมือนพาเราย้อนอดีตไปด้วยเลยค่ะ เพราะเป็นสิ่งที่คุ้นเคยดี สิ่งที่เคยทำ เลยรู้สึกเข้าถึงและอินได้โดยง่ายทีเดียว

รู้สึกอ่านง่าย เข้าใจง่ายและไหลลื่นไปได้ดี

มีพิมพ์ตกไป 1 จุด ตอนที่ออกนอกกรอบ นอกนั้นไม่น่าจะมีแล้วค่ะ

ชอบการที่ก๊อปประโยคเดิมมาใช้ แต่วรรคถัดไปเนื้อหาเปลี่ยน แต่ในทางกลับกัน พอใช้หลายรอบก็รู้สึกว่าหรือเราอ่านบทที่แล้วอยู่นะ? หรือ ข้อความนี้อีกแล้วนี่

สุดท้าย วิธีการเล่าการใช้คำ (ยกเว้นคำในวงเล็บ) เหมือนเราเป็นเด็กที่กำลังฟังคุณย่าหรือคุณยายเล่าเรื่องในอดีตให้ฟังเลยค่ะ ลองอ่านแบบนึกถึงเสียงคนสูงวัยหน่อย จะเพลิดเพลินดีค่ะ

เป็นกำลังใจให้นะคะ ชอบค่ะ

อันนี้แพทเทิลคล้ายๆ บทกวีที่ไม่ใช่ฉันทลักษณ์เลยค่ะ การนำเสนอแปลกดี คล้ายๆหนังสือพวกคำคมหรือให้กำลังใจผู้คน (ที่เคยซื้อมาอ่าน)

บางประโยคกล่าวขึ้นมาลอยๆ ไม่มีประธาน ก็จะงงอยู่บ้าง บางประโยคไม่เว้นวรรค ต้องอ่าน3-4รอบ ถึงจะเข้าใจ

การระบุว่าชั้นมัธยมปลาย ส่วนตัวคิดว่าระบุ ม.4,5,6 ไปเลยจะทำให้เข้าใจง่ายกว่านี้

การกล่าวถึง App ต่างๆ ระบุชื่อหมด คิดว่า App เขียวก็ควรระบุชื่อไปเลยค่ะ จะได้ไม่งง และจะได้คาดการณ์ถูกว่าตอนนั้นๆ กล่าวถึงช่วงยุคไหนแล้ว

การพิมพ์ ยังไม่เจอคำที่ผิด และการเคาะแบบนี้ทำให้อ่านง่ายดีค่ะ

สนุกดีค่ะ อ่านแล้วอมยิ้มตามไปด้วยเลยค่ะ