ความสุขไม่ต้องสมบูรณ์แบบ

เพราะความสุขที่เราต้องการ
อาจเป็นความสุขที่ไม่ต้องแสวงหา
บางคนยอมให้ความสุขเข้าถึงตนได้ง่าย
จนอาจลืมคิดไปว่าความสุขที่เรามีอยู่นี้เป็นสุขที่หัวใจเราเต็มตื้นจริงๆ
หรือเป็นเพียงความสบายใจที่ได้เป็นที่ยอมรับในสายตาคนอื่น
บางคนปฏิเสธความสุขออกไป
เพราะยังรู้สึกว่ามีความทุกข์คาบเกี่ยวอยู่ในนั้น
ทั้งที่อาจจะเป็นความสุขที่มาจากตัวตนอย่างแท้จริง
เรื่องของความรู้สึกไม่มีผิด ไม่มีถูก และไม่มีหน่วยวัดได้
เราแค่ต้องคอยทบทวนว่า “ตัวตนเราคือใคร”
“จุดลงตัวแท้จริงของเราอยู่ตรงไหน”
เหมือนกับที่นักเขียนอีซึงซ็อกได้บอกไว้ในหนังสือเล่มนี้ว่า
“ชีวิตคือการตั้งคำถามและหาคำตอบอยู่ตลอดเวลา”
ขอให้ทุกคนเจอคำตอบนั้นในเร็ววันนะ...