ท่านแม่ทัพเป็นชายาของฝ่าบาท

"ท่านแม่ทัพ ลงมาอาบน้ำกับเราสิ"
"ขอประทานอภัยพะยะค่ะฝ่าบาท กระหม่อมไม่ใช่..."
"คำสั่งเรา ท่านจะไม่ทำตามรึ"
"กระหม่อมไม่ใช่... พวกตัดแขนเสื้อ"
"ไม่ใช่ก็ดี ลงมาอาบน้ำกันเถอะ"
"ฝ่าบาท!"
อี้หานเยี่ยนหรูไล่คนรับใช้ออกไปจากห้องอาบน้ำจนหมดแล้ว จึงค่อยๆ ลุกยืนขึ้นเหนือผิวน้ำ ผมยาวสยายที่แผ่ระอยู่เบื้องหลังให้ความรู้สึกน่าเกรงขาม ทว่าเหลียงลู่หรงกลับคิดว่าร่างนี้ เมื่อพิจารณาดูดีๆ แล้ว เมื่อไม่ได้อยู่ภายใต้ชุดมังกรกลับดูบอบบางอรชรอย่างกับ... อย่างกับสตรี!
- - - - - - - - - -
"เจ้าโจรหน้าไม่อาย! เลิกทำเป็นเคร่งเครียดเช่นนั้นเสียที ข้ามาที่นี่ก็เพราะเจ้าเป็นคนบอกให้ข้ามา"
"คุณหนูมาที่นี่เพราะข้าบอก?"
"ก็... ก็ใช่น่ะสิ"
"คุณหนู ท่านคงคิดถึงจูบของข้าสินะ"
"ปะ เปล่าเสียหน่อย"
"ยังจะปากแข็ง ตามมานี่เถิด ข้าจะพาท่านไปรำลึกความหลังเสียหน่อย"
"ปล่อยนะ เจ้าจะพาข้าไปไหน!?"
"หรือท่านอยากให้ข้า...รำลึกความหลังกับท่านในอารามนี่ หากท่านอยากลอง ข้าก็ยินดีจะทำให้ตรงนี้โดยไม่รอช้า"
"บะ บ้า! เจ้าคนต่ำช้า ในอาราม...เหมาะสมที่ไหนกัน!"
หวังจงจื่อหรี่ตามองใบหน้างดงามแล้วก็คว้ามือนางพาเดินออกจากอารามที่เขาใช้ซ่อนตัว เดินลึกเข้าไปในป่า หาจุดที่เหมาะๆ เพื่อจะได้...รำลึกความหลังกับนางตามลำพังสักครู่ใหญ่ๆ