ธาราวสันต์ บุษบันจันทรา เล่ม 4

"เกาลั่วเสินกับหลี่มู่ถูกเรียกตัวกลับมาเมืองเจี้ยนคัง ผลงานของหลี่มู่มีแต่เป็นที่ประจักษ์ชัดเจนประหนึ่งดวงอาทิตย์ส่องแสงเจิดจ้า ทว่าเหล่าขุนนางกับเชื้อพระวงศ์กลับเริ่มไม่ชอบใจ หาทางขัดแข้งขัดขาเขา ถึงกับหยิบยกบทเพลงพิณที่นางเคยแต่งให้อดีตคู่หมายมาสั่นคลอนชีวิตคู่ของนาง เกาลั่วเสินเพิ่งรู้ว่าเวลาหลางจวินของนางกินน้ำส้มเข้าไปทั้งไหแล้วน่ากลัวเพียงไร เขาไม่ถามไถ่ คิดเองเออเอง ดีแต่ใช้อารมณ์ แสดงออกชัดว่าไม่เชื่อถือในตัวนาง แม้นอนเคียงกันก็ยังไร้ซึ่งคำพูด ทั้งที่รู้ว่าถูกผู้อื่นปลุกปั่น เขาก็ยังอุตส่าห์กระโดดลงไปเชื่อทั้งตัวอีก แล้วอย่างนี้ชีวิตคู่ระหว่างนางกับหลี่มู่จะไปรอดหรือ ครานี้ถ้านางไม่ ‘สั่งสอน’ ให้เขาหลาบจำ ครั้งหน้านางคงได้เจอสามีผู้ทำตัวน่าโมโหเช่นนั้นอีกแน่! "