ตะกร้าว่าง
ผมลืมตาตื่นมา ก็เห็นตัวเองจมอยู่บนฟูก บรรยากาศมันแปลก ๆ พิลึก อันที่จริงผมน่าจะแผ่หลาอยู่บนเตียงมือสองของผมมากกว่า "ท่านพี่ พระเจ้าอามาหาขอรับ" ใครวะ? จิตสำนึกของผมมันบอกอย่างงั้นแหละ เสียงที่ได้ยินมันเลือนราง ไม่ค่อยชัดเจนแค่พอฟังรู้เรื่อง ผมบอกตัวเองว่าคงกำลังอยู่ในช่วงกึ่งหลับกึ่งตื่น ก็เลยเลือกที่จะหลับมากกว่าที่จะตื่น ไม่รู้มันผ่านไปนานกี่ชั่วโมง ผมก็คลายออกจากการนอนหลับ ปวดหลังเล็กน้อยก็เลยลุกขึ้นนั่งบิดตัวให้พอคลายอาการ "สงสัยจะนอนมากไปหน่อย" บรรยากาศมันแปลกจริงๆ นั่นแหละ ผมอยู่บนฟูกสีขาวที่ปูบนพื้นไม้ยกสูง ด้านข้างมีโต๊ะไม้เตี้ย ๆ ทรงเหมือนโต๊ะบูชากลางศาลเจ้า บนโต๊ะมีแต่ม้วนกระดาษสี่ห้าอันกับพู่กันยาวเกือบศอก เมื่อลองมองดูรอบๆ ห้อง ก็เหมือนฉากในหนังมังกรหยก ผนังห้องทำจากไม้ไผ่มีช่องเป็นซี่เล็ก ๆ ให้ลมเข้า อันที่จริงมันก็เย็นดีนะ หลับสบายดีด้วย
แต่...... เหมือนไม่ใช่ห้องผมเลย ..... ชิบหาย !!! ก็ไม่ใช่นี่หว่า !!!
ประตูถูกเลื่อนออก บุรษหนุ่มผิวหน้าขาวเดินตรงเข้ามา "ท่านพี่ขอรับ พระเจ้าอามารออยู่นานแล้วขอรับ" ผมงงกับสภาพห้องยังไม่พอ ตอนนี้ยังต้องงงกับเจ้าหนุ่มแปลกหน้าคนนี้เพิ่มอีก หรือว่าเราจะฝันไป สงสัยช่วงนี้จะดูซีรี่ย์เยอะไปแน่ ๆ "ท่านพี่?" "ครับ เอ๊ย!! เมื่อกี้ว่าอะไรนะ" "พระเจ้าอามารออยู่ข้างนอกนานแล้วขอรับ" เขาย้ำผมอีกครั้ง คราวนี้เสียงเขาเข้มขึ้น แต่สีหน้าก็ยังปกติดีอยู่ "พระเจ้าอา? มาจากวัดไหนล่ะ? มารับกิจนิมนต์อะไร?" ผมไม่รู้ว่าผมกำลังฝันอะไรกันแน่ แต่โบราณว่าฝันเห็นพระถือเป็นเรื่องดี บางทีผมอาจมีโชคก็ได้ "พระเจ้าอาเล่าปี่ขอรับ ไม่ใช้พระเจ้าวัดไหน"
พระเจ้าอาาาาา...........
เล่าปี่!!!
คุกกี้ช่วยให้เราสามารถให้บริการจากเราได้ คุณควรยินยอมเปิดใช้งานคุกกี้