ระหว่างเราสูญหาย

ทุกความสุขที่สูญหาย

มักทำให้เราได้เรียนรู้เสมอ

และทุกความเศร้าที่สูญหาย

มักทำให้เราได้เริ่มต้นใหม่เสมอ

ลองกลับมาทบทวนตัวเองและสิ่งรอบๆตัว

ว่าระหว่างทางที่เราเติบโตมานั้น

มีอะไรที่ 'เรา' เผลอทำมันหล่นหายไปบ้าง

อาจจะเป็นความสัมพันธ์ดีๆ

อาจจะเป็นใครสักคน

อาจจะเป็นความทรงจำในวัยเยาว์

หรืออาจจะเป็น ‘ตัวเรา’ ที่หล่นหายไป

หลายครั้งที่เราโฟกัสเพียง

สิ่งสำคัญรอบๆตัวที่สูญหายไป

จนทำให้สิ่งเหล่านั้น

กลายเป็นทั้งความสุข

และความเศร้าในเวลาเดียวกัน

ซึ่งบางครั้ง

เราก็เก็บความรู้สึกเหล่านั้นไว้เนิ่นนาน

จนลืมไปว่า ‘ตัวเรา’ นี่แหละ

ที่จะแตกสลายและสูญหายไป

หากเรายังมองไม่เห็น

ความสำคัญของตัวเราเอง

แต่ไม่ว่าอย่างไร

การสูญหายระหว่างทางของ ‘ตัวเรา’

ก็ทำให้เราเติบโตเป็นตัวเราในวันนี้

บางอย่างที่หล่นหายก็นำสิ่งที่ดีมาให้

และบางอย่างที่หล่นหาย

ก็ทำให้เราค้นพบ 'ตัวเรา'

ในแบบที่เราอาจไม่เคยรู้มาก่อน

ลองกลับมาทบทวนตัวเองและสิ่งรอบๆตัว

ว่าระหว่างทางที่เราเติบโตมานั้น

มีอะไรที่ 'เรา' เผลอทำมันหล่นหายไปบ้าง

ผลงานเรื่องสั้นจาก 1991

ผู้เขียน "ขอแค่โอบกอดตัวเองไว้ในวันที่โลกใจร้าย"