ตะกร้าว่าง
....
“นายนั่นแหละอย่ามาทำแบบนี้! ถ้าไม่อยากดื่มก็กลับไปเลยไป! ไม่ต้องมายุ่งกับพี่!” ภาคินตะคอกเสียงดัง ทำเอาน้ำเหนืออึ้งเล็กน้อย สิบกว่าปีที่เขารู้จักกับภาคินผู้ชายคนนี้ไม่เคยตะคอกหรือดุด่า ต่อว่าอะไรเขาแบบนี้เลย แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้น... ทำไมภาคินต้องตะคอกเขาทั้งๆ ที่เขาพูดไปเพราะความเป็นห่วงแท้ๆ“แต่ผมเป็นห่วงพี่นะครับ ผมว่าเรากลับบ้านกันเถอะ เดี๋ยวผมขับรถให้” น้ำเหนือบอกอย่างใจเย็น พยายามคิดว่าเพราะร่างสูงเมาก็เลยพูดจากับเขาแบบนั้น เขาพยายามลืมๆ มันไปแล้วเกลี้ยกล่อมให้ภาคินหยุดดื่มอีกครั้ง“พี่รู้สึกแย่จริงๆ ว่ะที่ชวนนายมาน่ะ นายกลับไปซะ! พี่จะอยู่ดื่มต่อ”“แต่พี่....”“หูหนวกรึไงน้ำเหนือ บอกให้กลับไปไงวะ! รำคาญ!!” ภาคินตะโกนเสียงดัง ไล่เขาอย่างกับหมูกับหมาพลางผลักเขาเล็กน้อยจนร่างบางเซ ทำเอาคนในละแวกนั้นหันมามองที่พวกเขาเป็นสายตาเดียวกัน
คุกกี้ช่วยให้เราสามารถให้บริการจากเราได้ คุณควรยินยอมเปิดใช้งานคุกกี้