สายลมโชยอ่อนเม็ดฝนโปรยปราย
ธงร้านสุราหลังน้อยพลิ้วสะบัด
หญิงขายสุรางามดั่งบุปผา
สุราเลิศรส กระเจี๊ยบสด หน่อไม้อ่อน
ผักสดเหลืองอร่าม กะพงขาวสดดุจหยก
...
หลินเยี่ยน รองเจ้าเมืองจิงจ้าวทอดสายตาไปยังเถ้าแก่เนี้ย
ผู้มีดวงตางามและผิวขาวราวหิมะ
นางคือธิดาตระกูลสูงศักดิ์ผู้ตกอับ
ถึงขั้นต้องเปิดร้านสุราข้างทาง
ช่างน่าเวทนาเสียจริง...
...
เสิ่นเสากวงคิด ข้ามีสุราเลิศรส อาหารโอชาคอยเป็นเพื่อน
ทั้งยังได้มองหนุ่มน้อยงามสง่าที่เดินผ่านไปมา
ช่างเป็นชีวิตที่มีความสุขยิ่งนัก
แต่หลินเยี่ยนกลับคิดว่า คุณชายสูงศักดิ์เหล่านี้แต่งกายงามสง่า
ออกมาดวลหมาก พนันขันต่อสารพัดรูปแบบอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
สมควรถูกจัดระเบียบเสียบ้าง!
เมื่อหญิงสาวสูงศักดิ์เลอโฉมรวยอารมณ์ขันต้องตกอับมาเป็นเถ้าแก่เนี้ย
จับคู่กับรองเจ้าเมืองผู้งามสง่า แม้ภายนอกดูเย็นชาหากแต่เปี่ยมน้ำใจ
นี่คือภาพสะท้อนวัฒนธรรมอาหารแห่งสมัยราชวงศ์ถัง
ที่นี่มีรักและอาหารรสโอชาให้ละเลียดลิ้มลอง