ตะกร้าว่าง
น้องนางนวลผ่องแผ้ว งามเกิน ผู้ใดน้องอยู่แห่งใดฤา จิตพี่สุขทุกข์คู่เคียงดั่ง ชาติรัก ปางก่อนน้องรักอย่าทิ้งพี่ พี่ไซร้ วายชนม์กรุงศรีอยุธยา พระพุทธศักราช ๒๓๑๐ทั่วทุกสารทิศเต็มไปด้วยเขม่าของเพลิงไฟที่ก่อสุมจากข้าศึก เสียงกรีดร้องโหยหวนของผู้คน เสีย บ้านเสียเมืองเสียราชธานีกรุงศรีอโยธยาครานี้เท่ากับเสียชีพ“บัดนี้อโยธยาพ่ายแพ้ย่อยยับให้แก่พระเจ้ามังระ แลเราสองผัวเมียจักถูกกวาดต้อนไปเป็นเชลยศึก หากพี่เป็นไส้ศึกให้พม่ารามัญ คิดคดทรยศบ้านเมือง เฉกเช่นน้องนั้นหูเบา.. โง่เขลานัก พี่คงไม่ตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ใช่ฤาไม่?”พระยาร้าย พระยารัก ‘ภยาภลเทป’ ဘယာဘလဒေပแม้เป็นดวงจิตล่องลอย ห่วงหา อาฆาต ฤาเป็นภพชาติหน้าฉันใด...ความรักของพี่นี้หาได้เสื่อมสลายไปกับกาลเวลาพระพุทธศักราช ๒๔๕๕คุณชายนายเรือจะกลับมาทวงความรักคืน...“หล่อนรู้ไหม? แม่พลอย.. พระยาพลเทพ เสนาบดีกรมนา ‘เกษตราธิการ’ หนึ่งในเสนาบดีจตุสดมภ์ถือตราประจำตำแหน่งถึงเก้าดวง มากที่สุดในบรรดาเสนาบดีทั้งปวง ทำไมพระยายศใหญ่ขนาดนั้นถึงไม่มีคนกล่าวถึง? ไม่มีการบันทึกใดๆในประวัติศาสตร์ช่วงเสียกรุงฯครั้งที่สองเกี่ยวกับตัวเขาเลย ทั้งที่เป็นบุคคลสำคัญ”ดวงตากลมโตสุกสว่างฉายแววอยากรู้อยู่เต็มที่ ตรงกันข้ามกับแววตาคู่หวานคมเอ่อคลอฉายประกายเศร้าหมอง“เพราะเขาตายไปเงียบๆ โดยไม่มีใครต้องไปจดจำยังไงล่ะ..”
คุกกี้ช่วยให้เราสามารถให้บริการจากเราได้ คุณควรยินยอมเปิดใช้งานคุกกี้