สมิงศฤงคาร

หลังจากกบฏผ้าเหลืองวรเชษฐ์ได้ถูกจำกัดลงโดยมหาราชครูและเสนาบดีนครบาลเหล่าขุนนางชั่วที่คิดคดก่อกบฎด้วยก็ถูกลงทัณฑ์ประหารชีวิตเสียบประจานเหลือกบฏผู้หนึ่งที่เป็นองค์ชายรัชทายาทจากรัฐฉิ่นที่ต้องอาญาแผ่นดินให้เป็นทาสกบฏและถูกเนรเทศไปยังตลาดค้าทาสที่อยู่นอกพระนครจากองค์ชายผู้สูงศักดิ์กลับต้องกลายเป็นทาสต้อยต่ำทำให้"อาข่า"ต้องทุกข์ทนกับความยากลำบากจนกระทั่งพ่ออยู่หัวมีพระราชโองการแต่งตั้งเจ้าพระยาพิชัยยุทธราชเป็นผู้สำเร็จราชการแทน ผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นแม่ทัพป่าเถื่อนไร้ความปราณีและมีตาสีอำพันดุจดั่งพยัคฑ์ร้าย

ด้วยความเกลียดแค้นที่มันคับแน่นอยู่ในอกของผู้สำเร็จราชการคนนี้ทำให้อาข่าต้องตกอยู่ในนรกบนดินแม้ปรารถนาความตาย"ท่านขาล"ผู้นี้ก็ไม่หยิบยื่นมันให้มีเพียงความอัปยศที่ผู้สำเร็จราชการมอบให้แก่ทาสผู้สูงศักดิ์คนนี้

"นี้ฤาทาสผู้มาใหม่"

ปลายเท้าเสยคางของอดีตองค์รัชทายาทอาข่าขึ้นมาสบดวงตาสีเหลืองอำพันดุจดั่งพยัคฆ์ร้ายแต่มันกลับไม่ทำให้ทาสกบฏผู้นี้ย่ำเกรงต่อพญามัจจุราชที่อยู่เบื้องหน้าแม้แต่น้อย

“พวกเจ้าจักทำอันใดกับข้าก็เชิญความผิดของกบฏโทษฐานคงมิพ้นความตาย”

“หึ ความตายคงมิพอชดใช้ให้กับสิ่งที่เจ้าได้กระทำไว้ดอก”

“เจ้าจักเอาสิ่งใดกับข้าอีก!! เมื่อข้าปรารถนาความตายแต่เจ้ามิอยากฆ่า”

ดวงหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความเคียดแค้นของเจ้าพระยาพิชัยยุทธราชโน้มลงกระซิบข้างใบหูทาสกบฎด้วยน้ำเสียงอันสำราญใจจนทำให้อดีตองค์รัชทายาทรัฐฉิ่นถึงกับหน้าซีดเผือดด้วยความหวาดกลัวจับใจ

“เจ้าจงเป็นสมิงศฤงคารของข้าเถิด”